Η καλλιτεχνική δημιουργία και η τέχνη παραμένουν αινιγματικές περιοχές σε ό,τι αφορά τις ψυχικές διαστάσεις. Ποιες είναι οι εμπλεκόμενες ψυχικές διεργασίες στον δημιουργό, η κατάληξη των οποίων είναι το έργο τέχνης; Τι συμβαίνει στην περίπτωση του αριστουργήματος, όπου το βίωμα του αποδέκτη του έργου Τέχνης αγγίζει τα όρια μιας εκστατικού τύπου εμπειρίας, πώς ο δημιουργός επιτυγχάνει ένα τέτοιο αποτέλεσμα που τροποποιεί την ίδια την ύπαρξη;
Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αρθρώσει απαντήσεις με ενδιάμεσο υλικό το συγκλονιστικό καβαφικό έργο, το οποίο προσεγγίζεται διαθέτοντας ως εργαλείο τη φροϋδική ψυχαναλυτική οπτική. Αντιστοίχως, η ίδια η θεωρητική πρόταση του Φρόυντ, που αφορά στις ψυχικές διαστάσεις της καλλιτεχνικής δημιουργίας, επανεξετάζεται μέσα από το καβαφικό έργο. Ο αμοιβαίος φωτισμός που προκύπτει έτσι οδηγεί σε μία αναπάντεχη θεώρηση του φαινομένου της τέχνης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε ό,τι αφορά τις αθέατες ενδοψυχικές διαστάσεις.
Ο Χάρης Μωρίκης σπούδασε νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κλινική ψυχολογία και ψυχοπαθολογία στη Γαλλία. Είναι διδάκτωρ ψυχολογίας, έχοντας περατώσει την ψυχαναλυτική του εκπαίδευση στην Ελληνική Ψυχαναλυτική Εταιρεία. Το βιβλίο του "... εκόμισα εις την τέχνην" αποτελεί το πρώτο δημοσιευμένο τμήμα μίας τετράπτυχης εργασίας που διερευνά τις ενδοψυχικές διαστάσεις της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της τέχνης, έχοντας πλοηγό το φροϋδικό έργο.
