Σαν φθάσει ο χρόνος και πληθύνουν κείνα τα τμήματα της κοινωνίας που με μία άλογη ορμή θα οδεύσουν προς αδιέξοδα για θελημένα βίαιη σύγκρουση, ο κίνδυνος κάποιοι ν' αυτοδικήσουν με τρόπο αιματηρό, προβάλλοντας πραγματικές, προσωπικές, φανταστικές ακόμα και ανάμεικτες αιτίες παύει να είναι αμελητέος.
Κι ενώ η αναδίφηση στα αίτια του φαινομένου μπορεί να εξυπηρετεί ή και να προσπαθεί να δικαιολογήσει μια τέτοια απόκλιση από την αποπνικτική ροή τού συνήθως συμβαίνοντος, αυτή η εκτροπή δεν παύει ν' αποτελεί το άγος της πολιτείας μα κι όλων αυτών που θα καταπιαστούν με τέτοιο ολέθριο εγχείρημα.
Αν στο αρχαίο δράμα ο από μηχανής θεός καθαίρει τις ανόσιες πράξεις και αίρει αξεπέραστες αντιθέσεις της -αρκετά συχνά- δραματικής καθημερινότητας, στα καθ' ημάς η τελική καταφυγή σ' ένα -έστω χωλό, έστω στρεβλό- θεσμικό πλαίσιο φαίνεται να παρέχει τη μόνη λύση, την πλέον πρόσφορη, την πλέον έγκυρη σε τέτοια "εκτροπή".
O Κωνσταντίνος Κοκόσης γεννήθηκε το 1951. Μετά τις αναγκαίες σπουδές, μπήκε στη διπλωματική υπηρεσία το 1976. Έχει υπηρετήσει στην Τουρκία, το Βέλγιο, την Κύπρο, τις ΗΠΑ, την Αιθιοπία, την Αλβανία, την Τσεχία.
