Η χώρα μας ζει τη χειρότερη περίοδο σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της εν μέσω, ασυστόλως, ένθεν κακείθεν εκτοξευόμενων ψευδών, από τους πολιτικούς, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τον επιχειρηματικό και τραπεζικό κόσμο, καθώς και από φίλους και (ά)πιστούς υποστηρικτές της. Τα κεντρικά πρόσωπα της χώρας ευημερούν, ενώ οι πολίτες της λιμοκτονούν και υποφέρουν, η διακυβέρνησή της απέχει ελάχιστα από το να καταστεί αντισυνταγματική. Επίσης, η γεωπολιτική κατάσταση τοποθετεί τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα που θα ξεσπάσει στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας για ζητήματα ενέργειας, ως επακόλουθο της παρούσας σύγκρουσης στην Ουκρανία και πέριξ αυτής. Νικητής θα αναδειχθεί αυτός που διαθέτει αποφασιστικούς ηγέτες και ηττημένος αυτός που διαθέτει διχασμένη ηγεσία. Οι άμεσοι γείτονές μας έχουν, επίσης, γίνει ακόμη πιο θρασείς από ποτέ, ακριβώς διότι γνωρίζουν ότι συναλλάσσονται με μια αδύναμη ελληνική κυβέρνηση, όπου το ποσοστό του 3% του λαού καθοδηγεί τις πολιτικές του ισχυρότερου τμήματος (στις τελευταίες εκλογές), το οποίο όμως βρίσκεται επί του παρόντος σε παρακμή. Υπό το φως των ανωτέρω, τίθεται το ερώτημα: Οι Έλληνες έχουν χάσει παντελώς την αίσθηση του "γνώθι σαυτόν;". Ή ειλικρινά πιστεύουν ότι οι ξένοι σύμμαχοί τους είναι τόσο βλάκες να πιστεύουν ότι η Ελλάδα, στην παρούσα κατάσταση, αποτελεί μια "νησίδα σταθερότητας" στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή; Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί, που προβληματίζει, γραμμένο για να κάνει κάθε έντιμο πολίτη να συλλογιστεί τα ανωτέρω ζητήματα και να τον ενθαρρύνει στο ότι αυτός ο ίδιος, και μόνον αυτός, μπορεί να δράσει και να διασφαλίσει πως ο ήλιος της Ελλάδας θα ανατείλει ξανά πάνω από αυτή την πονεμένη γη.
Ο Βασίλειος Μαρκεζίνnς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιουλίου του 1944, σε οικογένεια που από την πλευρά του πατέρα του, για περισσότερο από δέκα γενεές, αρχικώς στη Βενετία και αργότερα στην Ελλάδα, συνδέθηκαν με τον κόσμο των γραμμάτων και της πολιτικής. Έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ph.D. και LL.D. από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, και DCΙ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει επίσης ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων των Παρισίων (Paris Ι, Sorbonne), Γάνδnς, Μονάχου και Αθηνών. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, του Λονδίνου και της Οξφόρδης, όπου διετέλεσε Τακτικός καθηγητής του Αλλοδαπού και Συγκριτικού Δικαίου, ως επίσης και του Πανεπιστημίου του Leiden της Ολλανδίας. Σήμερα κατέχει την έδρα Jamail Regents στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστεν (έχοντας προηγουμένως διδάξει στα Πανεπιστήμια Cornell, Michigan, Σιένας, Ρώμnς και Γάνδης). Επιδιώκοντας συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των διαφόρων νομικών συστημάτων δικαίου, ο Β. Μαρκεζίνης ίδρυσε (κατά χρονολογική σειρά): το Ινστιτούτο Αγγλο-Αμερικανικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Leiden (που εγκαινιάσθηκε το 1987 επισήμως υπό της Α.Β.Υ. του Πρίγκηπος της Ουαλίας), το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκού και Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (που εγκαινιάσθηκε το 1995 από τον Γερμανό Αντι-Καγκελάριο Dr. Klaus Kinkel), το Ινστιτούτο Παγκοσμίου Δικαίου στο University College του Λονδίνου (2000) και το Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστεν (2000). Συνέβαλε ακόμη στη δημιουργία του Κέντρου Ερεύνης του Αμερικανικού Δικαίου, που εδρεύει στο Ανώτατο Γαλλικό Δικαστήριο (Cour de Cassation), κατά την περίοδο που υπηρετούσε ως Conseiller Scientifjque του Προέδρου του Δικαστηρίου, κ. Guy Canivet. Ο Β. Μαρκεζίνης έχει εκδώσει τριάντα έξι βιβλία (αναφερόμενα στο δίκαιο, τη γεωπολιτική επιστήμη, τη σύγχρονη διπλωματία, την τέχνη και την ψυχοβιογραφία) που έχουν μεταφρασθεί σε έξι γλώσσες συμπεριλαμβανομένων και των κινεζικών, και περισσότερα από εκατόν σαράντα νομικά άρθρα σε διακεκριμένα νομικά περιοδικά επτά χωρών. Έχει επίσης γράψει πολιτικά άρθρα στις εφημερίδες: "Financial Times", "Guardian", "Austin American Statesman", "Βήμα", "Έθνος", "Καθημερινή", "Αυγή" και "Παρόν της Κυριακής".
Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγγλικού Δικηγορικού Συλλόγου Gray's Inn από το 1995, ενώ το 1997, κατόπιν προτάσεως του Βρετανού Υπουργού Δικαιοσύνης και Προέδρου της Βουλής των Λόρδων, Λόρδου Έρβινγκ, διορίστηκε από τη Βασίλισσα της Αγγλίας Queen's Counsel (Q.C.). To διδακτικό και καθηγητικό του έργο έχει αναγνωρισθεί διεθνώς δια της εκλογής του ως Τακτικού Μέλους της Βρετανικής Ακαδημίας, Ξένου Εταίρου της Accademia dei Lincei της Ρώμης, της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Βελγίου, της Βασιλικής Ολλανδικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Άμστερνταμ και ως Αντεπιστέλλοντος Μέλους του Institut de France, Academie des Sciences Morales et Politiques, και της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι, επίσης, Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αμερικανικού Δικαίου, American Law Institute, και Επίτιμος Εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών. Το 2005 του απενεμήθη ο τίτλος του "Sir" από τη Βασίλισσα της Αγγλίας για "εξαίρετες υπηρεσίες στις διεθνείς νομικές σχέσεις", ενώ η συμβολή του στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει αναγνωρισθεί δια της απονομής σε αυτόν από τους Προέδρους Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας, ανωτάτων διακρίσεων όπως τα διάσημα του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας, και των Μεγαλόσταυρων του Τάγματος της Αξίας της Γαλλίας, και του Τάγματος της Αξίας της Ιταλίας. Είναι παντρεμένος από το 1970 με την Ευγενία (γένος Γεωργίου Τρυπάνη) και έχει μια κόρη, την Julietta (παντρεμένη με τον Ανδρέα Βασιλικό), και ένα γιο, τον Σπύρο - Γιώργο. Η οικογένεια ζει στην Αγγλία.
