Τα κείμενα που συγκεντρώνονται στο βιβλίο αυτό συντάχθηκαν σε διαφορετικά χρονικά σημεία και με διαφορετικές αφορμές. Σκιαγραφούν όμως τις βασικές προϋποθέσεις πάνω στις οποίες στηρίχτηκε και εξελίχθηκε ολόκληρη η επιστημονική σταδιοδρομία του συγγραφέα, ο οποίος πιστεύει ότι οι έλληνες μουσικολόγοι είναι οι πρώτοι που πρέπει να εντρυφήσουν, να μελετήσουν και να κατανοήσουν την ελληνική μουσική σε όλες τις απόψεις της, έτσι ώστε να την τοποθετήσουν στη σωστή της θέση μέσα στο διεθνές περιβάλλον.
Η ελληνική μουσική πρέπει να μελετηθεί όσο είναι δυνατόν πιο συνολικά, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα κρυφά -κόκκινα νήματα- που την διατρέχουν, ξεπερνώντας τις εποχές και τους υφολογικούς ή αισθητικούς διαχωρισμούς, και χωρίς τις διαχωριστικές γραμμές και προκαταλήψεις που η παράδοση της επιστημονικής έρευνας, αλλά και άλλοι, εξωεπιστημονικοί παράγοντες, επιβάλλουν εδώ και πολλά χρόνια.
Ακόμα, μεθοδολογικά σωστό είναι, η μελέτη να γίνει σε συνδυασμό με το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο, παρακολουθώντας δηλαδή την ιστορική εξέλιξη της μουσικής μέσα από εκείνη του Ελληνικού πολιτισμού, αλλά και του Ελληνισμού γενικότερα, τόσο μέσα στις πολλές διαφορετικές συγχρονίες όσο και στη διάρκεια της διαχρονίας του.
Με τον τρόπο αυτό, χωρίς πολύ κόπο θα μπορέσουν να ανοίξουν οι ορίζοντες υπό τους οποίους πολύ συχνά εξετάζουμε την Ελληνική έντεχνη μουσική, είτε ως περιθωριακή και ετερόφωτη προσπάθεια ένταξης σε ένα δήθεν ξένο δυτικοευρωπαϊκό γίγνεσθαι, είτε ως ένα πολιτισμό ο οποίος εχθρεύεται τη Δύση και οφείλει την ύπαρξή του σχεδόν αποκλειστικά στις επαφές και τις επιδράσεις με τους Πέρσες, του Άραβες και τους Τούρκους! Θα μπορέσουν έτσι να αναδειχθούν οι σχέσεις, οι επαφές, οι επιδράσεις και οι αλληλεπιδράσεις του Ελληνικού μουσικού πολιτισμού με τον υψηλό ευρωπαϊκό μουσικό πολιτισμό, ξεκινώντας ακόμα από τη Βυζαντινή εποχή, διαμέσου της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης και μέχρι τις μέρες μας.
Ο Νίκος Μαλιάρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Βυζαντινής Φιλολογίας και Ιστορίας, Μουσικολογίας και Μουσικοπαιδαγωγικών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, από το οποίο αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1990.
Στο διάστημα 1992-1995 υπηρέτησε ως ειδικός επιστήμων Μουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ενώ το 1995 εξελέγη μέλος ΔΕΠ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και διδάσκει ανελλιπώς μέχρι σήμερα μαθήματα Ιστορίας της Μουσικής, Ιστορίας των Μουσικών Οργάνων και Μουσικής Ανάλυσης, και επιβλέπει σεμινάρια ανάλογου περιεχομένου. Από τον Σεπτέμβριο του 2010 είναι Πρόεδρος του Τμήματος και από τον Ιούνιο του 2011 Διευθυντής του Τομέα Ιστορικής και Συστηματικής Μουσικολογίας και του Εργαστηρίου Μελέτης της Ελληνικής Μουσικής. Έχει δημοσιεύσει τέσσερα βιβλία, πολλά άρθρα και κείμενα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και υπήρξε συνεργάτης και επιμελητής εκδόσεων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, όπου έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες του. Τα ερευνητικά του διαφέροντα επικεντρώνονται στην αναλυτική μελέτη της μουσικής του Μανώλη Καλομοίρη και άλλων εκπροσώπων της Εθνικής Σχολής, καθώς και στην εξερεύνηση του πεδίου της βυζαντινής κοσμικής μουσικής και των μουσικών οργάνων μέσα από τις ιστορικές, φιλολογικές, αρχαιολογικές και εικονογραφικές πηγές. Έχει μελετήσει επίσης ιδιαίτερα το έργο των Μπαχ, Μπραμς, Σοπέν, Μέντελσον και Στραβίνσκυ και έχει δημοσιεύσει σχετικές μελέτες. Ο Νίκος Μαλιάρας είναι διευθυντής της Πανεπιστημιακής Χορωδίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών από την ίδρυσή της (1998), με την οποία έχει εμφανιστεί στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, καθώς και της Παιδικής Χορωδίας "Μανώλης Καλομοίρης", η οποία είχε δεκαπενταετή συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Φεστιβάλ Αθηνών, και το Μέγαρο Μουσικής. Είναι ακόμη Πρόεδρος του ΔΣ της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων (ΑΣΟΝ), Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου "Μανώλης Καλομοίρης" και μέλος του Συλλόγου των Φίλων της Ελληνικής Μουσικής Βιβλιοθήκης.
