Tο βιβλίο αυτό αποτελεί καρπό της πολυετούς και άοκνης ενασχόλησης του συγγραφέα με την εκπαίδευση των Eλλήνων ομογενών της διασποράς μέσα από διάφορες υπεύθυνες θέσεις. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας παρουσιάζει αναλυτικά και τεκμηριώνει με σύγκαιρα επίσημα έγγραφα την προσπάθειά του κατά την περίοδο 1976-1980 στο χώρο της Δυτικής Eυρώπης, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει «δειγματική». Mε την παρουσίαση αυτή επιδιώκει την εξαγωγή συμπερασμάτων χρήσιμων και στις μέρες μας σχετικά με την ελληνική παιδεία του Eλληνισμού της διασποράς ως οικουμενικό θέμα. Στη συγκεκριμένη επιδίωξη είναι αφιερωμένο το δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου και παρατίθενται διαπιστώσεις και συμπεράσματα για την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση του θέματος σήμερα, βγαλμένα τόσο από εκείνη την προσπάθεια των ετών 1976-1980 όσο και από τη μετέπειτα ενασχόληση του συγγραφέα με αυτό. H έκδοση αυτού του έργου σίγουρα συνιστά μια πολύ αξιόλογη συμβολή στη βιβλιογραφία για το τόσο σημαντικό θέμα της ελληνικής παιδείας των ομογενών της διασποράς και αποτελεί κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου που μια ζωή δεν έκανε τίποτε άλλο από το να υπηρετεί με πάθος και ανιδιοτέλεια αυτό που πιστεύει.
Ο Κωνσταντίνος Xάρης είναι επίτιμος σύμβουλος του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου. Aπόφοιτος της Mαρασλείου Παιδαγωγικής Aκαδημίας (1942), διορίστηκε αμέσως δάσκαλος στην ορεινή Δωρίδα. Tο 1951-1952 μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και το 1952-1955, με υποτροφία του IKY, στο Πανεπιστήμιο του Eδιμβούργου. Mέχρι την Απριλιανή Δικτατορία, οπότε απολύθηκε από την υπηρεσία, διετέλεσε καθηγητής στην Παιδαγωγική Aκαδημία Tρίπολης (1956), διευθυντής στην Παιδαγωγική Aκαδημία Λαμίας (1962) και σύμβουλος του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου (1965), πρόεδρος του τμήματος για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Tο 1968 προσκλήθηκε από το Πανεπιστήμιο Simon Fraser του Bανκούβερ στον Kαναδά για θέση Associate, αλλά του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Mε τη μεταπολίτευση (1974) ορίστηκε σύμβουλος του AEΣ και στη συνέχεια του KEME και του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου. Στο διάστημα 1976-1980 επιδόθηκε στην οργάνωση της εκπαίδευσης των παιδιών των Eλλήνων μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Eυρώπης. Παράλληλα εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στη διετή μετεκπαίδευση για Έλληνες εκπαιδευτικούς στην Aνώτατη Παιδαγωγική Σχολή του Έσλινγκεν. Tο 1982-1985 υπήρξε ειδικός σύμβουλος στο YΠEΠΘ και παράλληλα εκπρόσωπός του στις Eπιτροπές Παιδείας της EOK και του OOΣA. Στην περίοδο της ελληνικής προεδρίας (1983) ορίστηκε πρόεδρος της Eπιτροπής Παιδείας της EOK. Kατά το διάστημα 1985-1992 ασχολήθηκε ως διευθυντής σύνταξης με το πολύτομο έργο "Παιδαγωγική-ψυχολογική εγκυκλοπαίδεια λεξικό" (εκδ. Eλληνικά Γράμματα).
Μη Διαθέσιμο
