Η παρούσα εργασία αποτελεί συμβολή στο αντικείμενο της πολιτικής κοινωνιολογίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εξετάζει τη σχέση συνδικαλιστικού κινήματος και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως αυτή καταγράφεται κυρίως στην ελληνική εμπειρία, με κύριο στόχο να κατανοηθούν οι επιπτώσεις της ολοκλήρωσης, (α΄) στις σχέσεις εκμετάλλευσης και εξουσίας που παρατηρούνται στον εργασιακό χώρο και, (β΄) στην οργάνωση και λειτουργία του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος. Επίκεντρο της ανάλυσης είναι, αφενός, η "δημοκρατία στις εργασιακές σχέσεις" ("εργασιακή ισότητα ανδρών και γυναικών", "κοινωνική ρύθμιση της εργασίας", "διαβούλευση και συμμετοχή εργαζομένων", "ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις") και, αφετέρου, η "δημοκρατία στη συνδικαλιστική δράση" ("αρχές δημοκρατικής λειτουργίας του συνδικαλισμού", "κοινωνικός διάλογος ως δημοκρατική πρακτική", "εξωθεσμική δράση ως έλλειμμα δημοκρατίας").
