Ούτε μέρα-μεσημέρι σταμάτησε το σπίτι μου να πεισματώνει! Να πεισματώνει, ναι, σπίτι αλαστον, αλήστου πείσματος μνημοθήκη! Και να μη λησμονεί το εκείνο των χωροφυλάκων σχολικό μέρα-μεσημέρι. Κι εκείνους τους δυό! Τους δυό Τελχίνες με την σφιγμένη στο χαρακιασμένο μουστάκι «μεταγωγή» του ιατρού Ζουράρι, ανάμεσα στους δυό, προς Γεντή-Κουλέ ρέμα. «Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα σαν τα γυμνώσεις» από τον ειρηναίο ιατρό τους, μέρα-μεσημέρι… Και σαν γυμνώσεις το παιδοχτάχρονο βλέμμα που ανοίγει την εξώπορτα στους ασφαλίτες. Τους δυό. Και που κλείνει η εξώπορτα φεύγοντας οι τρεις. Με τον ιατρό ανάμεσα στους δυό. Και το παιδί το ένα, που τα ξέρει. Όλα.
Ο Κώστας Ζουράρις γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940. Πολιτειολόγος, πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Επίσης έχει πραγματοποιήσει μουσικές σπουδές στο Κρατικο Ωδείο Θεσσαλονίκης, στην Ακαδημία Mozarteum και στο Saltzburg της Αυστρίας. Από το 1969 διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Vincennes-Paris στο Παρίσι. Έργα του: "Alpha vers" (1987), "Μισγάγκεια απερινόητη" (1984), "Θεοείδεια παρακατιανή" (1989), "Ελλάς, γελάς, αποφράς", "Ουρανίαι, πέρι ή περί ζωοποιού κενώσεων" (1989), "Μέσα στο σάμαλι ή Αχειροποίητος" (1993) κ.ά. Ζει στη Θεσσαλονίκη.
