Το δίκαιο δεν είναι μόνο ένα σύνολο κανόνων, δηλαδή ένας αριθμός διατάξεων, αλλά αποτελεί σύστημα κανόνων που βρίσκεται σε διαρκή ανάπτυξη. Το δίκαιο δεν είναι στατικό αλλά εμπεριέχει μια δυναμική που απηχεί εκείνη της κοινωνίας στην οποία διαμορφώνεται και της οποίας τα μέλη διέπει. Έτσι το δίκαιο διαφοροποιείται στο χώρο και στο χρόνο τόσο για τις επιμέρους κοινωνίες, όσο και για την παγκόσμια κοινωνία, παρά τις προσπάθειες ενοποίησης του που καταβλήθηκαν στη διαδρομή της ιστορίας της ανθρωπότητας, είτε με τη χρήση των όπλων, είτε με τη σύναψη των διεθνών συνθηκών, είτε με την ανάληψη ιδιωτικών πρωτοβουλιών από επιστημονικές ενώσεις ή ενώσεις οικονομικών συμφερόντων, είτε στον αιώνα μας με την επιβολή της παγκοσμιοποίησης.
Η διαμόρφωση του δικαίου είναι αντικείμενο της νομικής επιστήμης. Η διαμόρφωση αυτή όμως δεν ανήκει στην αποκλειστικότητα της νομικής επιστήμης αλλά επηρεάζεται και από άλλες κοινωνικές επιστήμες όπως από την πολιτική επιστήμη, την κοινωνιολογία, την ψυχολογία, την οικονομική επιστήμη, την ιστορία κ.λπ.
Σήμερα, η αρχή της βιωσιμότητας ή αειφόρου ανάπτυξης καθίσταται ουσιαστικός παράγων στη διαμόρφωση του δικαίου. Με αφετηρία την Αναφορά Brudland (1987) και θεμελιούμενη στη Σύνοδο Κορυφής για το Περιβάλλον (Ρίο ντε Τζανέιρο 1992) η βιώσιμη ανάπτυξη κατέστη θεμελιώδης κανόνας που κατοχυρώνει τον άρρηκτο δεσμό του περιβάλλοντος και της οικονομίας, αφού κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα οφείλει να είναι φιλική στο περιβάλλον.
Ο Δημήτρης Μυλωνόπουλος γεννήθηκε το έτος 1961 στην Αμαλιάδα. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου (1982), της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1987), του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου (1995). Επίσης σπούδασε ναυτιλιακά στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, τμήμα Δοκίμων Σημαιοφόρων Λιμενικού Σώματος (1982-83). Έχει ετήσια μεταπτυχιακή ειδίκευση στο διοικητικό δίκαιο (1986-87) και στην παιδαγωγική επιστήμη (1993-94). Είναι διδάκτωρ του δημοσίου δικαίου, του τομέα δικαίου, του τμήματος δημόσιας διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου (1992). Από το έτος 1983 ήταν αξιωματικός του λιμενικού σώματος μέχρι το Νοέμβριο του 2000, οπότε στο βαθμό του Αντιπλοιάρχου Λ.Σ. υπέβαλε παραίτηση, λόγω εκλογής του ως καθηγητή Νομικών Μαθημάτων και Εργασιακών Σχέσεων στο Τ.Ε.Ι. Ηπείρου. Από το ακαδημαϊκό έτος 1993-94 μέχρι το ακαδημαϊκό έτος 2000-2001 δίδαξε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το μάθημα "Στοιχεία δικαίου" στη Γ τάξη μηχανικών και στη Δ τάξη μαχίμων και το μάθημα "Διεθνές δίκαιο-δίκαιο θάλασσας" στο τμήμα Δοκίμων Σημαιοφόρων Λιμενικών. Είναι συγγραφέας των βιβλίων "Η απαγόρευση του απόπλου των πλοίων" 1991, "Νομικά θέματα αξιωματικών Λ.Σ." 1995, "Ναυτικό δίκαιο" 1996/2000, "Ναυτιλιακή οικονομική γεωγραφία" 1996, "Βασικές ναυτιλιακές γνώσεις" 1993/1999, "Το Σύνταγμα 1975/1986/2001. Νομοτεχνική προσέγγιση της Αναθεώρησης του 2001" 2001. Επίσης συμμετείχε στην τριμελή ομάδα συγγραφέων του βιβλίου "Ναυτιλιακές γνώσεις" που εκδόθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο το έτος 2001. Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό "Ναυτική Επιθεώρηση" που εκδίδει το Γ.Ε.Ν. και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ναυτιλιακά περιοδικά. Εισηγήσεις του για ναυτιλιακά θέματα έχουν παρουσιασθεί σε διεθνή συνέδρια.
