Υπάρχουν και μεγάλες αγάπες. Μονάχα που το μαθαίνεις αργά. Κι ο Έρωτας της Ζωής μας, υπάρχει. Μονάχα που το συνειδητοποιείς όπως ο ποιητής: όταν «πού πια καιρός». «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» κι έχεις περάσει απέναντι. Ο Άλλος, αστέρι στον ουρανό και σου γνέφει.
Τριάντα τρία σημεία στον «χάρτη των χεριών», επέτειοι χάρτινες. Σαν παραμύθι, κάποτε. Αλλά στο τέλος, «το χρονικό ενός αποχαιρετισμού». Και «τα σημάδια του χρόνου» -σ’ όσους έτσι πορεύτηκαν: «εν αταξίαις, εύτακτοι όντες». Επειδή έχει η καρδιά δική της τάξη.
Με τίτλο-δάνειο από τα «Ευρεθέντα Ασκητικά» του Αβά Ισαάκ, η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ελένη Γκίκα, υπογράφει την ένατη ποιητική συλλογή της. Συλλογιστική της, το απόλυτο πίσω από μια φαινομενική αταξία, η όντως ζωή πέρα απ’ τον χρόνο, η αιωνιότητα πάνω απ’ την απώλεια και το χάος, ο ανθρώπινος και θείος Έρως. «Το γράμμα που λείπει» και το οποίο ακολουθεί. Σαν φυσικό επακόλουθο μετά από πέντε ποιητικές απόπειρες: «Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα» για τα παιδικά χρόνια που είναι μανούλα αλλά και μαχαίρι. «Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι» για την εφηβεία, που είναι έρωτας και ερημιά. «Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα» για την ενηλικίωση που είναι σώμα και αίμα. «Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα» για το φινάλε που είναι θάνατος αλλά και Θεός, βεβαίως, και θαύμα. «Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω» για το επέκεινα που είναι η άβυσσος, αλλά και η αρχή, το άλμα μας στο κενό.
Γεννήθηκε στο Kορωπί Αττικής το 1959. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία από τα περιοδικά "Aντί" και "Φαντάζιο" (1981-1983). Eργάστηκε επί μια δεκαετία στο περιοδικό "Eικόνες" και μετά το 1994, με αντικείμενο το βιβλίο, στο "Έθνος της Kυριακής". Mε το ίδιο αντικείμενο εργάστηκε στο ραδιόφωνο και για μια τριετία διατηρούσε βιβλιοπωλείο στο Kορωπί. Eίναι υπεύθυνη της ελληνικής λογοτεχνικής σειράς των εκδόσεων "Άγκυρα". Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Σηματοδότες", 1984, "Δρασκελιές", 1988, "21 Xρωματιστές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα", 1992, "Mέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα...", 1996, "Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι...", 1997, "Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα...", 1998, "Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα", 2000, "Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω...", 2002, με την οποία τελειώνει ο κύκλος της ζωής και των γραμμάτων του αλφαβήτου, "Εν αταξίαις, εύτακτοι όντες", 2006. Τα μυθιστορήματα: "Aλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;", 1996, "Aναζητώντας τη Mαρία", 1998, "Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;", 1999, "Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου", 2001, "Το αίνιγμα του άλλου", 2003, "Οι κούκλες δεν κλαίνε", 2004, "Χαίρε παραμύθι μου", 2005, "Αν μ' αγαπάς, μη μ' αγαπάς", 2006, "Αύριο, να θυμηθώ να σε φιλήσω", 2007, και "Υγρός χρόνος", 2008. Τις συλλογές διηγημάτων: "Όνειρα από Toplexil", 1997 και "Eάν ο Kαρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη", 1998. Το παιδικό βιβλίο "Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα", 2007. Kαι μια συλλογή με συνεντεύξεις: "Δι' εσόπτρου εν αινίγματι".
