Τρέφω τον μεγαλύτερο σεβασμό για το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τα οχτακόσια χρόνια ακούραστης πνευματικής δραστηριότητάς του, μα πρέπει να ομολογήσω πως δεν γνωρίζω σε τι ακριβώς χρησιμεύει πλέον, τώρα που η Βρετανία δεν έχει πια ανάγκη από διοικητές αποικιών που να είναι ετοιμόλογοι και στα λατινικά. Οι Βρετανοί τρέφουν την αυταπάτη πως η Βρετανία είναι ένα μοναχικό νησί στη μέση ενός άδειου πράσινου πελάγους. Ναι, ναι, το ξέρω πως όλοι έχετε υπόψη σας πως υπάρχει μια μεγάλη έκταση γης εκεί κοντά που λέγεται Ευρώπη, όπου πρέπει να πηγαίνει κανείς πότε πότε για να τσακίζει τον Γερμανό εχθρό ή για να κάνει διακοπές στη Μεσόγειο, αλλά δεν είναι κάπου κοντά, σε μετρήσιμη απόσταση, όπως είναι, ας πούμε, το Disney World. Αν η ιδέα κάποιου για την παγκόσμια γεωγραφία διαμορφωνόταν εξ ολοκλήρου απ' αυτά που διάβαζε στις βρετανικές εφημερίδες και έβλεπε στη βρετανική τηλεόραση, δεν θα μπορούσε παρά να συμπεράνει πως η Αμερική είναι κοντά στην Ιρλανδία, η Γαλλία και η Γερμανία βρίσκονται σχεδόν δίπλα στις Αζόρες, ότι η Αυστραλία καταλαμβάνει μια εύκρατη περιοχή κάπου στη Μέση Ανατολή και πως πάνω κάτω όλα τα υπόλοιπα κράτη είτε είναι μυθικά (βλέπε Μπουρούντι, Ελ Σαλβαδόρ, Μογγολία και Μπουτάν) ή μπορεί να τα επισκεφτεί κανείς μόνο με διαστημόπλοιο.
Ο Μπιλ Μπράισον γεννήθηκε το 1951 στην Αϊόβα των ΗΠΑ. Το 1977 εγκαταστάθηκε στην Αγγλία κι έμεινε για πολλά χρόνια στο Γιορκσάιρ, δουλεύοντας στο τμήμα επιχειρηματικών ειδήσεων των εφημερίδων "The Times" και "Independent" έως το 1987, όταν εγκατέλειψε οριστικά τη δημοσιογραφία για τη συγγραφή. Το 1995 επέστρεψε στην πατρίδα του, την Αϊόβα. Έγραψε βιβλία ταξιδιωτικών εντυπώσεων που χαρακτηρίζονται για το χιούμορ και την πρωτοτυπία τους. Το ενδιαφέρον του δεν στρέφεται στις εξωτικές ή γραφικές τοποθεσίες. Η ματιά του, παρατηρητική, σατιρική αλλά και τρυφερή εστιάζεται στους ανθρώπους, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές τους, τις εμμονές και τις προκαταλήψεις τους, τη σχέση τους (αμφίθυμη, ανάμεσα στην παράδοση και τον εκσυγχρονισμό,) με την ιστορία και την αρχιτεκτονική του τόπου τους. Αυτή η προσωπική (με αυτοβιογραφικά στοιχεία), εύθυμη και οικεία γραφή θεωρείται από πολλούς κριτικούς ότι εγκαινίασε μια καινούργια "αντι-ταξιδιωτική" λογοτεχνία. Όλα τα βιβλία του Μπράισον ("The Lost Continent", "Mother Tongue", "Neither Here nor There", "Made in America", "A Walk in the Woods", "Notes From a Big Country", "Down Under") αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό και το "Ένας Αμερικανός ταξιδεύει στη Βρετανία και κρατά σημειώσεις από το μικρό αυτό νησί" ("Notes From A Small Island", 1995), έμεινε για πολλά χρόνια στην κορυφή των πωλήσεων, ξεπερνώντας το 1 εκ. αντίτυπα και αποφέροντάς του τη διάκριση British UK Author of the Year 1997. Ο Μπράισον ξαναβρέθηκε στην επικαιρότητα το 2003, με το έξυπνο βιβλίο του "A Short History of Nearly Everything", έναν εκλαϊκευμένο τόμο για τα βασικά επιτεύγματα της επιστήμης σε διάφορους τομείς. Η Μ. Βρετανία, της οποίας αρνήθηκε την υπηκοότητα, του απέδειξε την ευγνωμοσύνη της. Το 2005 ανακηρύχθηκε επίτιμος Κοσμήτορας (Chancellor) του Πανεπιστημίου του Durham, διαδεχόμενος σ' αυτή τη θέση τον Σερ Πίτερ Ουστίνοφ. Τον επόμενο χρόνο, 2006, του απονεμήθηκε ο τίτλος Officer of the Order of the British Empire (OBE) για τις υπηρεσίες του στη συγγραφή.
Μη Διαθέσιμο
