Δύο εραστές, ο Άλαν και η Ντολόρες, φτάνουν στο Ξενοδοχείο των Κυμάτων που βρίσκεται στο επινοημένο Κεραντέκ, μια παραθαλάσσια περιοχή της Βρετάνης. Έχουν όμως ένα σκοτεινό σχέδιο να εκτελέσουν. Ο άντρας είναι η επιτομή της αμφισημίας, αποπνέει κάτι παράξενο και δυσοίωνο και, σε σύντομο χρονικό διάστημα, γίνεται η έμμονη ιδέα των υπόλοιπων παραθεριστών. Οι πάντες έχουν αναστατωθεί, επειδή συνειδητοποιούν σιγά σιγά ποιος είναι αυτός που ήρθε στο ίδιο μέρος για να περάσει μαζί τους το καλοκαίρι, ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης άντρας που τους ασκεί μια τόσο ζοφερή σαγήνη. Μέσα σε ένα τοπίο άγριο και σουρεαλιστικό, η ομάδα των ανθρώπων που μαγνητίζεται από τον Άλαν αποσυντίθεται. Ο ίδιος, μια παρουσία φασματική, αλλόκοτη και αφύσικη, φαίνεται να συμβολίζει το τέλος μιας ολόκληρης γενιάς. Το Ένας επικίνδυνος γόης εκδόθηκε το 1945 και είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Ζυλιέν Γκρακ. Ένα βιβλίο αλληγορικό και συγχρόνως διορατικό από τον σπουδαίο Γάλλο συγγραφέα, ένα κομψοτέχνημα ύφους, ψυχολογικής εμβάθυνσης και διανοητικής ομορφιάς. Το γεγονός ότι γράφτηκε σε ένα απομακρυσμένο γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων κάνει τη φαινομενικά ανέμελη ατμόσφαιρά του ακόμη πιο σπαρακτική.
O Ζυλιέν Γκρακ (Julien Gracq), γεννήθηκε με αληθινό όνομα Louis Poirier στις 27 Iουλίου 1910 στο St. Florent-le-Vieil στις όχθες του Λίγηρα, μεταξύ Nάντης και Aνζέρ. Tην παιδική του ηλικία σημαδεύει το οικοτροφείο. Φοιτά αρχικά σε ένα Λύκειο της Nάντης, κατόπιν στο Παρίσι στο περίφημο Λύκειο Henri IV, στην Εcole Normale Superieure και στη συνέχεια στη Σχολή Πολιτικών Eπιστημών (Ecole des Sciences Politiques), από όπου παίρνει πτυχίο το 1933. Την εποχή εκείνη έρχεται σε επαφή με τον Αντρέ Μπρετόν, του οποίου το έργο, και ιδιαίτερα το μυθιστόρημα "Νάντια", τον κάνει να στραφεί στη λογοτεχνία. Kαθηγητής της Iστορίας, καταπιάνεται με τη διπλή του δραστηριότητα από το 1937. Aφενός γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, "Au chateau d' Argol", το πιο "βίαιο και αφηρημένο βιβλίο του" κατά τους κριτικούς, σχετικά με τις φορτισμένες πλευρές ενός ερωτικού τριγώνου, με αναφορές στον Έντγκαρ Άλαν Πόε και στον Λωτρεαμόν, και αφετέρου αρχίζει να διδάσκει στα Λύκεια της Kιμπέρ, της Nάντης, της Aμιένης, και από το 1947 μέχρι τη συνταξιοδότησή του τo 1970 στο Λύκειο Claude-Bernard στο Παρίσι. Στη συνέχεια θα αποτραβηχθεί στη γενέτειρά του στις όχθες του Λίγηρα, στο χωριό St. Florent-le-Vieil, όπου θα ζήσει ως το τέλος της ζωής του (22 Δεκεμβρίου 2007, σε ηλικία 97 ετών). Έγραψε πάντα με το ψευδώνυμο Julien Gracq μυθιστορήματα, ποίηση, θέατρο και δοκίμια. O ίδιος μικρός παριζιάνος εκδότης, ο Jose Corti, δημοσίευσε όλα του τα βιβλία, τα εξής: "Au chateau d'Argol" (1939), "Un beau tenebreux" (1945), "Liberte grande" (1946), "Andre Breton, quelques aspects de l'ecrivain" (1948), "Le Roi pecheur" (1948), "La Litterature a l'estomac" (1950), "Le Rivage des Syrtes" (1951, ελλ. έκδ. "Η ακτή των Σύρτεων"), "Prose pour l'etrangere" (εκτός εμπορίου, σε μικρό σχήμα, 1952), "Un balcon en foret" (1958, ελλ. έκδ. "Μπαλκόνι στο δάσος"), "Preferences" (1961), "Lettrines I" (1967), "La Presqu'ile" (1970), "Lettrines II" (1974), "Les Eaux etroites" (1976, ελλ. έκδ. "Τα στενά νερά"), "En lisant en ecrivant" (1980), "La Forme d'une ville, (1985), "Proust considere comme terminus, suivi de Stendhal, Balzac, Flaubert, Zola" (1986), "Autour des sept collines" (1988), "Carnets du grand chemin" (1992), "Entretiens" (2002), "Plenierement" (Editions Fata Morgana, 2006, επανέκδοση ενός κειμένου για τον Αντρέ Μπρετόν που είχε δημοσιευτεί το 1967), "Manuscrits de guerre" (2011, έκδοση μετά θάνατον).
