Στο κείμενο του ποιητή και συγγραφέα Βικτόρ Σεγκαλέν (1878-1919) διακρίνουμε μια εμπειρίκεια πνοή. Με την ανάγνωσή του ο Έλληνας αναγνώστης πιθανώς να σκεφτεί τις δοξαστικές αναφορές του Ανδρέα Εμπειρίκου στους μεγάλους ποταμούς σαν τον Ζαμβέζη, τον Γουαδαλκιβίρ, τον Αμαζόνιο, τον Αμούρ-Αμούρ κ.ά. Άλλωστε το τεύχος των Lettres Nouvelles του 1956 με το κείμενο του Σεγκαλέν βρέθηκε στη βιβλιοθήκη του Έλληνα υπερρεαλιστή ποιητή.
Τον Δεκέμβριο του 1909 ο Βικτόρ Σεγκαλέν, ήδη στην Κίνα επί εξάμηνο, μπαρκάρει σε μια τσόγκα που τον μεταφέρει από το Τσονγκ-κινγκ στο Γι-τσανγκ, καταπλέοντας τον ποταμό Γιανγκ-τσε. Από το ταξίδι αυτό θα γεννηθεί το κείμενο "Ένας μεγάλος ποταμός", που γράφτηκε και ξαναδουλεύτηκε μεταξύ του 1910 και του 1912.
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Lettres Nouvelles τον Ιανουάριο του 1956 και αργότερα, το 1972, συμπεριελήφθη στη συλλογή Imaginaires των εκδόσεων La Rougerie.
Η έκδοση συνοδεύεται από το κείμενο "Η ζωή του φιλοσόφου", που ανήκει σε ένα σύνολο κειμένων και σχεδιασμάτων στα οποία ο Σεγκαλέν δεν πρόφτασε να δώσει τελική μορφή.
Γάλλος γιατρός, ποιητής και εθνογράφος (1878-1919). Μετά την απόκτηση της άδειας άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος, το 1902, επιβιβάστηκε σ' ένα πλοίο για την Ταϊτή, όπου έμαθε το θάνατο του Γκωγκέν. Καρπός της παραμονής του στη Γαλλική Πολυνησία είναι το μυθιστόρημα "Immemoriaux", που θα εκδοθεί μετά την επιστροφή του στη Γαλλία. Το 1905 διέρχεται από το Τζιμπουτί, όπου θα αναζητήσει τα ίχνη του Αρθούρου Ρεμπώ. Την ίδια χρονιά, επιστρέφοντας στη Γαλλία, παντρεύεται την Yvonne Hebert, κόρη γιατρού από τη Βρέστη, και το επόμενο έτος γεννιέται ο γιος τους Yve και εμπνέει στον Debussy την ιδέα του έργου του "Σιντάρτα". Το 1908 αρχίζει να μαθαίνει κινέζικα, και το 1910 πετυχαίνει την επίσημη αποστολή του στην Κίνα, όπου η οικογένεια Segalen θα παραμείνει επί πέντε χρόνια και θα αποκτήσει άλλα δύο παιδιά. Στο Πεκίνο μαγεύεται από την προσωπικότητα του αυτοκράτορα και την κουλτούρα της χώρας, και εμπνέεται το μυθιστόρημά του "Rene Leys" και τις συλλογές "Odes" ("Ωδές") και "Steles" ("Στήλες", 1913). Με το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επιστρέφει στη Γαλλία και ζητάει να σταλεί στο μέτωπο, αλλά τοποθετείται σε νοσοκομείο της Βρέστης. Το 1915 στέλνεται, τελικά, ως εθελοντής στο μέτωπο της Δουνκέρκης, αλλά η εύθραυστη υγεία του τον αναγκάζει να επιστρέψει στα μετόπισθεν. Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί η συλλογή του "Peintures". Θα καταφέρει να επιστρέψει για άλλη μια φορά στην Κίνα, το 1917, όπου θα μελετήσει, μεταξύ άλλων, τις διαφορές μεταξύ των δυναστειών Χαν και Τανγκ. Επιστρέφοντας, το 1918, αρχίζει να γράφει τη συλλογή "Thibet". Με εξασθενημένη υγεία, τραυματίζεται από την πτώση ενός κορμού και βρίσκεται νεκρός το 1919 στη Γαλλία.
