O παγκοσμίου φήμης οικονομολόγος Mancur Olson ήταν γνωστός για το ότι παρείχε απλές αλλά πειστικές απαντήσεις σε ευρέα οικονομικά ερωτήματα, και εξίσου γνωστός για τον ενθουσιασμό με τον οποίο υπερασπιζόταν τις απόψεις του και αντέκρουε τις κριτικές. Στο Εξουσία και Ευημερία, το οποίο ολοκλήρωσε λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Olson ασχολείται με τα ευρύτερα ερωτήματα της καριέρας του: γιατί κάποιες οικονομίες έχουν εντυπωσιακή απόδοση, παρέχοντας απίστευτο πλούτο και ευημερία, ενώ άλλες αποτυγχάνουν οικτρά να κάνουν κάτι αντίστοιχο; Πώς οι διαφορετικές μορφές διακυβέρνησης παρεμποδίζουν ή πράγουν την οικονομική ανάπτυξη; Υποστηρίζει ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να παίξουν θεμελιώδη ρόλο στην ανάπτυξη των αγορών. Ο τρόπος που διερευνά την "κυβέρνηση που διευρύνει την αγορά" θεωρείται πρωτοποριακή εργασία για την οικονομική ανάπτυξη, μια εργασία που παρέχει ένα χρήσιμο πλαίσιο για την εξέταση της εξέλιξης της διακυβέρνησης και των οικονομικών πολιτικών στον μετα-κομμουνιστικό κόσμο, στην Ασία μετά την κρίση και, τελικά, σε όλον τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
O M. Olson γεννήθηκε το 1932 στο Buxton της Βόρειας Ντακότας. Πέθανε ξαφνικά τον Φεβρουάριο του 1998. Σπούδασε στο North Dakota State University και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Οξφόρδη. Το 1963 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ των οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Harvard. Η διδακτορική του διατριβή, με τίτλο The Logic of Collective Action, δημοσιεύτηκε το 1965 και αποτέλεσε τη βάση εκτεταμένων ερευνών στα πεδία της οικονομικής και πολιτικής θεωρίας για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Οι βασικές ιδέες που ανέπτυξε ο Olson στη διδακτορική του εργασία υπήρξαν η πρώτη ύλη με την οποία, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, προχώρησε στην έρευνα των αιτιών της διαφορετικής ανάπτυξης μεγάλων καπιταλιστικών κρατών, όπως των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, κ.ά. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών κατέθεσε στη δεύτερη μεγάλη του μονογραφία The Rise and Decline of Nations (1982). Μετά την κατάρρευση των ευρωπαϊκών κομμουνιστικών καθεστώτων, ο M. Olson ίδρυσε το Center on Institutional Reform and the Informal Sector (IRIS), με παραρτήματα σε 45 χώρες του πρώην κομμουνιστικού στρατοπέδου αλλά και σε αναπτυσσόμενες χώρες. Το ενδιαφέρον του M. Olson σε όλη τη διάρκεια της δημιουργίας του αφορούσε περισσότερο στις θεσμικές προϋποθέσεις της οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης χωρών διαφορετικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Ανήκε σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις ερευνητών οι οποίοι, από την αρχή, στηρίχτηκαν σε συγκεκριμένες ιδέες την ισχύ και αντοχή των οποίων ήλεγξαν σε πλήθος περιπτώσεων και σε έναν μεγάλο αριθμό χωρών. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι αρχικές ιδέες του Olson βοήθησαν στη συναγωγή συμπερασμάτων που έτυχαν ευρείας αποδοχής, γεγονός που αποδεικνύουν οι συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις τις οποίες και επηρέασαν. Χωρίς υπερβολή, η θεωρία την οποία ο Μ. Οlson διαμόρφωσε αποτελεί ένα νέο παράδειγμα, με όλη τη σημασία της λέξης, στην πολιτική επιστήμη.
