Η πόλις ως αφετηρία και κέντρο του πολιτισμένου και πολιτικού βίου μετατράπηκε σε βασικό ιδεώδες για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους με αποτέλεσμα η θεωρητική τους ενασχόληση με τις διεθνείς σχέσεις να είναι περιορισμένη.
Κι όμως, μολονότι οι Έλληνες διανοούμενοι δεν κληροδότησαν πολλά ενιαία και διεξοδικά έργα για τις σχέσεις μεταξύ λαών και κρατών, οι απόψεις και διαπιστώσεις τους συνέβαλλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση των πρώτων αρχών της εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων, διπλωματίας και στρατηγικής.
Ο Πάρις Αρνόπουλος συνδυάζοντας συγκριτική, αναλυτική και συνθετική μέθοδο κάνει ένα ταξίδι σε μια περίοδο πέντε αιώνων παρουσιάζοντας τις απόψεις και δραστηριότητες των αρχαίων Ελλήνων για τις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Η διπλωματική ιστορία και ιδεολογία ξεκινά από τον Όμηρο και τον Ηρόδοτο και κορυφώνεται στη θεωρία και πράξη του Θουκυδίδη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη.
Το έργο, επίκαιρο και μοναδικό στο είδος του, αναζητά αυτά που συλλογίστηκαν και έπραξαν τα καλύτερα μυαλά της αρχαίας Ελλάδας στον τομέα των διαπολιτικών και διεθνικών υποθέσεων και πως προσπάθησαν να λύσουν τα εξωπολιτικά προβλήματά τους. Από αυτή την ειδική περίπτωση ο συγγραφέας συνάγει γενικά συμπεράσματα για το ρόλο του πατριωτισμού, εθνικισμού και κοσμοπολιτισμού τότε και τώρα υποστηρίζοντας τις θέσεις: 1) η κλασική εποχή ήταν ένας μικρόκοσμος του σύγχρονου, β) το κλασικό τρίλημμα Πόλις-Έθνος-Κόσμος ισχύει και σήμερα, γ) αυτό το εξωπολιτικό τρίλημμα λύνεται μόνο τοπικά και προσωρινά.
Με αυτή τη μακροπολιτική θεώρηση εφαρμόζονται οι βασικές αρχές των φιλοσόφων της κλασικής εποχής στη σύγχρονη παγκόσμια κατάσταση αποδεικνύοντας ότι το παρελθόν μπορεί να διδάξει το μέλλον.
