Η κριτική θεάτρου δεν είναι μια ευκαιριακή και ληξιπρόθεσμη διατύπωση θεωρητικού λόγου, αλλά μια βάση για έναν διάλογο στο πέρασμα του χρόνου μεταξύ κριτικού και καλλιτεχνών. Η κριτική μίας παράστασης αποτελεί μέρος αυτής της παράστασης και, ως εκ τούτου, μπορεί να περισώσει κάτι από αυτήν και το «περιβάλλον» της, όταν η αυλαία θα έχει πέσει. Δεν παύει, παράλληλα, να αποτελεί έναν στέρεο κρίκο στην αλυσίδα αναπληρωμάτων που μια παράσταση αποκτά μετά τη λήξη της.
Το βιβλίο Επί σκηνής ΙΙ. Κριτική θεάτρου 2005-2020 περιλαμβάνει εκατόν είκοσι κριτικές, η πλειοψηφία των οποίων έχουν ήδη δημοσιευτεί σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή. Αποτελεί τη συνέχεια του πρώτου τόμου των κριτικών Επί σκηνής. Κριτική θεάτρου 1994-2004 και καλύπτει τα αντίστοιχα κριτικά κείμενα που γράφτηκαν από το 2005 έως και το 2020. Τα κριτικά αυτά κείμενα δεν συμβάλλουν τόσο στην επανάληψη ή στην αναπαράσταση μιας αξιολογικής κρίσης, όσο στην έκφραση της επιθυμίας των κρινόμενων παραστάσεων και του διαλόγου με τους καλλιτέχνες και το σύγχρονο κοινό.
Ο Γιώργος Π. Πεφάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε ψυχολογία και παιδαγωγικές επιστήμες στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην ίδια σχολή ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία της τέχνης και του πολιτισμού, ενώ το 1995 αποκτά το διδακτορικό του δίπλωμα με θέμα που αφορά στη θεωρία του θεάτρου. Σήμερα είναι λέκτωρ στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός θεάτρου. Οι μελέτες του στρέφονται γύρω από τη φιλοσοφική προσέγγιση του θεατρικού φαινομένου και τη δραματουργική θεωρία, τη νεοελληνική δραματουργία και το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο. Άρθρα του και μελετήματα -περισσότερα από 100- έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά. Επί σειρά ετών υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (Κ.Ε.Ε.Λ.) της Ακαδημίας Αθηνών, του Εθνικού Θεάτρου και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία:
-"Το θεατρικό. Σκιαγράφηση μιας φαινομενολογικής θεατρολογίας", Δωδώνη, Αθήνα 1991.
-"Εισαγωγή στην κοινωνιολογία της διασκέδασης. Το νεομπαρόκ και το τέλος της ιστορίας", Πρίσμα, Αθήνα 1992.
-"Ο Arcene Lupin και ο γιατρός Shepard. Τομή στο αλφάβητο του αστυνομικού μυθιστορήματος", Fragmenta, Θεσσαλονίκη 1996.
-"Jean-Paul Sartre. Τέσσερα μελετήματα για το έργο και τη φιλοσοφία του", Αιγόκερως, Αθήνα 1996.
-"Το θέατρο και τα σύμβολα. Διαδικασίες συμβόλισης του δραματικού λόγου", Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1999.
-"Θέματα του μεταπολεμικού και σύγχρονου Ελληνικού θεάτρου", Κέδρος, Αθήνα 1999.
-"Το βασίλειο της Ευγένας", Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2005 (Τιμητική Διάκριση Θεατρολογικού Συγγράμματος της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, 2006)
-"Σκηνές της θεωρίας. Ανοιχτά πεδία στη θεωρία και την κριτική του θεάτρου", Παπαζήσης, Αθήνα, 2007
κ.ά.
