Παρά τη σύνταξη ενός διεξοδικού καταλόγου με απαιτήσεις εξαντλητικής καταγραφής, η ανά χείρας μελέτη δεν αποτελεί μόνο ένα γενικό χρονικό των αναπαραστάσεων του ομοερωτισμού στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο σχολιασμός και η κατάταξη σε κατηγορίες οκτακοσίων πενήντα ταινιών αποσκοπεί τόσο στη θεματολογική τους χαρτογράφηση όσο και στην ανασύσταση του "ομοφυλόφιλου κανόνα" της ελληνικής κινηματογραφίας. Για την επίτευξη αυτού του στόχου επιχειρήθηκε ο συγκερασμός δύο μεθοδολογικών κατευθύνσεων: η ιστοριογραφική συνέχεια (από την "απόκρυψη" στην "ορατότητα" της ομοφυλοφιλίας) και ο επιμερισμός, η οργάνωση και η προσέγγιση των ταινιών με βάση τις αρχές της queer κινηματογραφικής θεωρίας. Στις θεματικές κατηγορίες περιλαμβάνονται οι αποκλίσεις από τους παραδοσιακούς έμφυλους ρόλους αλλά και οι στερεοτυπικές αναγωγές για την περιγραφή της γελοιογραφημένης θηλυπρέπειας (κωμωδιογραφία) και της ενοχής (δραματικό είδος). Παράλληλα εξετάζονται θέματα (ελληνικής) ταυτότητας σε συνδυασμό με την αρρενωπότητα και την γκέι κουλτούρα, η γυναικεία ομοκοινωνικότητα και ομοσεξουαλικότητα, καθώς και οι απεικονίσεις της παρενδυσίας και της διαφυλικότητας.
Το ευρύ χρονικό άνυσμα (1924-2016) επιτρέπει τη μελέτη ταινιών από τον δημοφιλή κινηματογράφο των δεκαετιών του '50 και του '60, από τον "νέο κινηματογράφο" της δεκαετίας του '70 και από σύγχρονα φιλμ του ελληνικού "queer drama". Στη μελέτη σχολιάζονται τόσο παραγνωρισμένες ταινίες που υπερβαίνουν τις κατεστημένες ιεραρχήσεις των ιστορικών και μελετητών της κινηματογραφίας μας όσο και καταξιωμένα φιλμ σημαντικών δημιουργών του ελληνικού κινηματογράφου. Προσεγγίζονται δημοφιλείς αλλά και άγνωστες ταινίες όλων των περιόδων του ελληνικού σινεμά που φέρουν, μεταξύ πολλών άλλων, την υπογραφή των Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκου Κούνδουρου, Γιάννη Δαλιανίδη, Θόδωρου Αγγελόπουλου, Παντελή Βούλγαρη, Νίκου Νικολαΐδη, Τάκη Σπετσιώτη, Αντουανέττας Αγγελίδη, Γιώργου Κόρρα, Χρήστου Βούπουρα, Κωνσταντίνου Γιάνναρη, Αλέξη Μπίστικα, Χρήστου Δήμα και Πάνου Χ. Κούτρα.
Γεννήθηκε στη Χίο. Λέκτορας Θεατρολογίας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Σπουδές φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ' όπου απέκτησε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης το 1991, και τον τίτλο του Διδάκτορα στη θεατρολογία το 1995. (Θέμα: Ο Τσέχοφ στην Ελλάδα. Εργάστηκε ως Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. (1992-1995), ως δραματολόγος και υπεύθυνος προγραμμάτων στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (1993-1997, καλλιτεχνικός διευθυντής Βασίλης Παπαβασιλείου) και στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου 1994-1996, καλλιτεχνική διευθύντρια Λυδία Κονιόρδου) και ως επιστημονικός συνεργάτης (1998-2000) στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει δημοσιεύσει μελέτες στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, με ερευνητικά αντικείμενα την ιστοριογραφία του νεοελληνικού θεάτρου και τον ελληνικό κινηματογράφο.
