Αυτό το έργο είναι ξόρκι μη λήθης της σοφίας των "γιγαντομάχων περί της ουσίας", μιας σοφίας η οποία παραμένει "ωφελίμη προς τας πολιτείας και τον βίον τον ανθρώπινον", και που η επιστροφή σ' αυτήν σημαίνει επαλήθευση της ηρακλειτικής αρχής: "Οδός άνω και κάτω μίη", του λεγόμενου από τον Αρχύτα ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν, μόνο, αν δεν γνωρίζουν να ενώνουν την αρχή με το τέλος, καθώς και της νεότερης παροιμίας: "Όποιος ρίχνει μια σφαίρα στο παρελθόν, κινδυνεύει να χτυπηθεί από μια σφαίρα στο μέλλον".
Η Άννα Κελεσίδου γεννήθηκε στη Δράμα από γονείς πρόσφυγες της Μ. Ασίας. Πήρε απολυτήριο γυμνασίου το 1953 στην Αθήνα με βαθμό άριστα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γαλλική φιλολογία και γλώσσα στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, ρωσική γλώσσα στο Κέντρο Σπουδών Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Grenoble. Διευθύντρια ΚΕΕΦ Ακαδημίας Αθηνών, καθηγήτρια φιλοσοφίας, καθηγήτρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, Διευθύντρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Σπάρτης, Ναυπλίου. Είναι Αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Φιλοσοφίας του Δικαίου (και Μέλος της Επιστ. Επιτροπής του Περιοδικού του), της Ελληνικής Εταιρείας Κάντ και Γραμματεύς της Διεθνούς Εταιρείας Μελέτης του Ελληνικού Φιλοσοφικού Λόγου, μέλος πολλών διεθνών εταιρειών και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών εις την οποία διετέλεσε και μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου. Έχει ασχοληθεί και δημοσιεύσει πάμπολλες φιλοσοφικές εργασίες. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Μόσχας.
