Η πραγματικότητα δεν παίρνει ποτέ τον ίσιο δρόμο...
O Ζοζέφ Βαντασύ φτάνει στο Οτέλ Ντε Λα Ρεζέρβ στο τέλος των διακοπών του στη Ριβιέρα, προσδοκώντας απλώς μερικές ακόμη μέρες χαλάρωσης πριν επιστρέψει στο Παρίσι. Όταν όμως το φιλμ με τις φωτογραφίες των διακοπών του πηγαίνει για εμφάνιση και μέσα υπάρχουν φωτογραφίες που δεν έχει τραβήξει ο ίδιος, ο Βαντασύ κινεί το ενδιαφέρον και τις υποψίες των μυστικών υπηρεσιών. Στη γαλλική μεσογειακή ακτή, στις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι πάντες είναι ύποπτοι κατασκοπείας - ο βρετανός αξιωματικός με την ιταλίδα σύζυγο, ο πλούσιος γάλλος βιομήχανος, τα δύο ξένοιαστα αδέλφια απ’ την Αμερική που χαίρονται τη θάλασσα και ο δήθεν ελβετός κύριος που ταξιδεύει με τουλάχιστον ένα ψευδώνυμο...
Ο Έρικ Άμπλερ δίνει σ’ αυτό το πρώιμο έργο του τα πρώτα δείγματα της εκπληκτικής του τέχνης, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά όλα τα υποείδη της λογοτεχνίας μυστηρίου. Από την κατασκοπική ιστορία στο κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα αναζήτησης του ενόχου και απ’ το θρίλερ στην κλασική λογοτεχνία σκιαγράφησης χαρακτήρων, η πένα του Άμπλερ δεν δυσκολεύεται καθόλου να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το ειρωνικό τέλος.
O Eric Ambler (1909-1998) γεννήθηκε στο Λονδίνο. Ξεκίνησε την καριέρα του ως συγγραφέας στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και σύντομα καθιερώθηκε ως ιδιαίτερα πρωτότυπος και ευρηματικός συγγραφέας μυστηρίου. Χαρακτηρίζεται συχνά ως επινοητής του σύγχρονου πολιτικού θρίλερ, που επηρέασε συγγραφείς όπως τον Graham Greene και τον John Le Carre, ο οποίος τον έχει χαρακτηρίσει ως την "πηγή από την οποία όλοι μας αντλούμε έμπνευση". Ο Ambler ξεκίνησε να εργάζεται ως μηχανικός και κατόπιν ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρεία, ενώ παράλληλα έγραφε στον ελεύθερό του χρόνο, προσπαθώντας να καθιερωθεί ως συγγραφέας. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "The Dark Frontier" εκδόθηκε το 1936. Καθώς εξαπλωνόταν η φήμη του, άρχισε να ζει από τη δουλειά του συγγραφέα: ανάμεσα στο 1936 και το 1940 εξέδωσε έξι μυθιστορήματα που σήμερα θεωρούνται κλασικά (ανάμεσά τους και τα "The Mask of Dimitrios"/"Η μάσκα του Δημήτριου", 1939, και "Journey into Fear"/"Ταξίδι στον φόβο", 1940) και στη συνέχεια κατατάχτηκε στον Βρετανικό Στρατό. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τοποθετήθηκε σε μια στρατιωτική μονάδα κινηματογράφησης, όπου και συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Peter Ustinov. Δίνοντας στροφή στην καριέρα του, μετακόμισε στο Hollywood το 1957, και για έντεκα χρόνια έγραφε σενάρια, όπως το "The Cruel Sea" (1953) που του χάρισε μια υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ σεναρίου. Το μπεστ σέλερ του "The Light of Day" (1962), αποτέλεσε τη βάση για το δημοφιλές και κοσμοπολίτικο "Τοπ Καπί" (1964) του Ζιλ Ντασέν, με τη Μελίνα Μερκούρη και τον Πήτερ Ουστίνοφ. Σε μια συγγραφική πορεία που καλύπτει περισσότερα από εξήντα χρόνια, ο Eric Ambler έγραψε δεκαοχτώ μυθιστορήματα και κέρδισε δύο φορές το βραβείο Gold Dagger Award (Χρυσό Στιλέτο) της Ένωσης Συγγραφέων Μυστηρίου: το 1959 για το "Passage of Arms" και το 1972 για το "The Levanter". Ήταν παντρεμένος με τη Joan Harrison, τη συγγραφέα πολλών από τα σενάρια στις ταινίες του Alfred Hitchcock, που τους γνώρισε μεταξύ τους. Το 1985 εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του, με παιγνιώδη τίτλο "Here Lies Eric Ambler -An Autobiography" ("Ενθάδε κείται/ψεύδεται ο Έρικ Άμπλερ -μια αυτοβιογραφία"). Πέθανε στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 1998.
