Η αλληλογραφία του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου με τον Εμμανουήλ Κριαρά αποτελεί ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον τεκμήριο της πολυετούς και αδιατάρακτης προσωπικής και οικογενειακής φιλίας των δύο ανδρών, παράλληλα όμως αποκαλύπτει μέσα από στιγμιότυπα της πηγαίας και απροσχημάτιστης ιδιωτικής ζωής το χαρακτήρα και το ήθος των αλληλογράφων.
Σπουδαίος λογοτέχνης και δοκιμιογράφος, οξυδερκής κριτικός, δεινός φιλόλογος, διευθυντής του ομώνυμου ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, επιφανής πανεπιστημιακός, σπουδαίος επίσης φιλόλογος και μελετητής της μεσαιωνικής και νεότερης γραμματείας μας, ακάματος λεξικογράφος και από τους σημαντικότερους αγωνιστές της δημοτικής γλώσσας, ο καθηγητής Εμμ. Κριαράς. Με την προσφορά τους στη νεοελληνική παιδεία και τα γράμματα σφράγισαν, χωρίς υπερβολή, την πνευματική ζωή του τόπου μας.
Οι επιστολές που δημοσιεύονται στον τόμο αυτόν φέρουν στη δημοσιότητα, εκτός πολλών άλλων, πλήθος πληροφοριών, που συντελεί ασφαλώς στη συμπλήρωση του ιδιότυπου μωσαϊκού της εποχής τους, φωτίζει τις προσωπογραφίες τους και εξηγεί ορισμένα ασαφή σημεία των πνευματικών γεγονότων μιας μακράς διαδρομής της σύγχρονης ιστορίας της παιδείας και της λογοτεχνίας μας.
