Από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και επίμετρο του Αλέξανδρου Ίσαρη, το βιβλίο του Ράινερ Μαρία Ρίλκε "Επιστολές σε έναν νεαρό ποιητή", που εδώ και ογδόντα χρόνια δεν έπαψε να συγκινεί χιλιάδες αναγνώστες σε όλη την υφήλιο.
Πρόκειται για δέκα επιστολές που έγραψε ο Ρίλκε από το 1903 ώς το 1908 στον Φράντς Ξάβερ Κάππους, σπουδαστή της Στρατιωτικής Σχολής της Βιέννης, που αργότερα έγινε πεζογράφος και κριτικός λογοτεχνίας.
Ο ποιητής των "Ελεγειών του Ντουίνο" μιλάει για τη μοναξιά, τη ζωή, τη φύση, τον Θεό, το θάνατο, τον έρωτα, τη νεολαία και την καλλιτεχνική δημιουργία με τον γνωστό απαράμιλλο δικό του τρόπο, συμβουλεύοντας παράλληλα τον εικοσάχρονο αλληλογράφο του για θέματα που τον απασχολούν.
Είναι γνωστό ότι ο Ρίλκε υπήρξε μανιώδης επιστολογράφος. Έγραφε καθημερινά επιστολές προς ανθρώπους που πολύ συχνά δεν είχε συναντήσει ποτέ. Τα γράμματά του καταλαμβάνουν μεγαλύτερο όγκο από το καθαρά δημιουργικό του έργο.
Στο επίμετρο του Αλέξανδρου Ίσαρη βρίσκουμε πολλά βιογραφικά στοιχεία του Ρίλκε και του Κάππους, ανάλυση των επιστολών, καθώς και λεπτομέρειες για την καθημερινότητα, τους τόπους διαμονής, τους ανθρώπους και την ψυχολογική κατάσταση του ποιητή κατά την περίοδο που έγραφε αυτές τις επιστολές.
Η έκδοση συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.
