Η επιστολή του Γρηγορίου Παλαμά προς Παύλον Ασάνην αποτυπώνει με ευσύνοπτο τρόπο τα κύρια σημεία της θεολογικής διαμάχης ανάμεσα στους ησυχαστές και στους αντι-ησυχαστές, η οποία απασχόλησε το Βυζάντιο κυρίως κατά τον 14ο αιώνα. Το κεντρικό ωστόσο θέμα της αναφέρεται στην οντολογική υφή του θείου φωτός κατά την Μεταμόρφωση του Χριστού, ενός επεισοδίου της θείας υπερφυσικής Αποκαλύψεως. Ο Γρηγόριος Παλαμάς υποστηρίζει ότι το φως που έλαμψε ήταν άκτιστο και το ενέταξε στο πλαίσιο των άκτιστων θείων ενεργειών. Παράλληλα, εξέτασε και τις σωτηριολογικές για τον άνθρωπο λειτουργίας του.
