«Η διδασκαλία της φιλοσοφίας σημαίνει να αποφασίζει κανείς υπέρ της διαφάνειας αυτού που σχετίζεται με ό,τι πρέπει να κάνει και να μην κάνει σ' αυτή καθαυτή την επιστημονική δραστηριότητα του Πανεπιστημίου και την ιδίαν ύπαρξη σ' αυτό, ενάντια στην τυφλή προετοιμασία για εξετάσεις και στην αδιάκριτη στάση που έγκειται στο να μην έχει παρά μια επιδερμική σχέση με την πνευματική ζωή. Το να περνά ο χρόνος των σπουδών ενός φοιτητή, κατά τον τελευταίο τούτο τρόπο, δεν διαφέρει σε τίποτα από το χρόνο μαθητείας ενός βοηθού τεχνίτη, εκτός ίσως ως προς έναν μεγαλύτερο βαθμό αυθαιρεσίας, αυτή που συνήθως αποκαλούν ακαδημαϊκή ελευθερία. Αλλά η ελευθερία δεν είναι η αδιαφορία της αυθαιρεσίας παρά το να αφήνουμε να δρουν μέσα τους οι αυθεντικές δυνατότητες της ανθρώπινης ύπαρξης».
