Μέσα από τις διαθήκες δύο ευεργετών, του Ευ. Αχιλλόπουλου και του Δημ. Σπετσερόπουλου, αναλύεται η ιστορική και προσωπική διάσταση του ευεργετισμού. Αναδεικνύεται η ιδιαιτερότητα του παροικιακού ευεργετισμού στις διαπολιτισμικές συνθήκες που αποτελούν το πλαίσιο ανάπτυξης του ελληνικού παροικιακού φαινομένου.
