Ευχήν Οδυσσεί

Να σε κάνει ο έρωτας όπως το έαρ οι μέλισσες
Υπήκοο του αφανούς κόσμου
Και να μην ξέρεις να μετράς διαστήματα φως
Διαστήματα μουσική
Σε μια πτώση απέλπιδη σαν ικεσία
Μ’ αναγνωρίζουν όσοι δεν γνώρισα κι ακόμη τώρα
Εντέλλονται οι άνθρωποι μα τους προδίδουν τα γεγονότα
Στη σελίδα που έγραφες – λιμνάζουσα σ’ εσέ η σελήνη που
Μπορείς και να τα πεις βουνά – πριν μιας αποδημίας
Τα λεπτά φρύγανα παρασύρουν το χώμα
Αραιά κι ανοίγοντας τις παλάμες τις άλλες
Πιο πολύ πιο πολύ δυνατά τα ναναρίσματα φώτα
Τι ωραία τι ωραία που με παίρνεις!