"Ο Ίνστετεν είναι ένας άνθρωπος της καριέρας -δεν λέω αριβίστας, αφού δεν είναι, για κάτι τέτοιο είναι πραγματικά πολύ αξιοπρεπής-, ένας άνθρωπος της καριέρας λοιπόν, κι αυτό θα ικανοποιήσει τη φιλοδοξία της Έφης. [...]
Θα ικανοποιηθεί όμως και η κλίση της προς το παιχνίδι και την περιπέτεια; Αμφιβάλλω. Ο Ίνστετεν πολύ δύσκολα θα καταφέρει να της προσφέρει τις μικρές διασκεδάσεις της στιγμής και τις παρορμήσεις, όλα εκείνα που καταπολεμούν την ανία, αυτόν τον θανάσιμο εχθρό μιας έξυπνης νεαρής γυναίκας. Δεν θα την αφήσει σε μια πνευματική έρημο, αφού είναι πολύ έξυπνος και πολύ κοσμοπολίτης, μα ούτε και θα την κάνει να διασκεδάζει ιδιαίτερα. Και, πράγμα που είναι και το χειρότερο, ούτε καν θα τον απασχολήσει ποτέ στα σοβαρά το ερώτημα με ποιο τρόπο θα το πετύχει. Για ένα διάστημα, θα πάει έτσι το πράγμα, χωρίς να προξενήσει μεγάλη ζημιά, στο τέλος όμως αυτή θα το προσέξει και θ' αρχίσει να πληγώνεται. Τι θα γίνει μετά, δεν ξέρω. Γιατί, όσο μαλακιά και υποχωρητική κι αν είναι, έχει και κάτι το οξύθυμο μέσα της και τα παίζει όλα για όλα."
O γερμανός συγγραφέας Henri Theodore (Theodor) Fontane γεννήθηκε το 1819 στο Neuruppin και πέθανε το 1898 στο Βερολίνο. Το μυθιστόρημά του "Έφη Μπριστ" κυκλοφόρησε το 1895, όταν ο συγγραφέας του έκλεινε σχεδόν τα εβδομήντα έξι του χρόνια, και επισφράγισε τη μακρά προσπάθειά του "να εφεύρει, να πραγματοποιήσει και να τελειοποιήσει", στη Γερμανία, το κοινωνικό μυθιστόρημα. Το κράμα χιούμορ και λυρισμού, η φυσικότητα των διαλόγων, προπάντων η λεπτή ψυχολογική ανάλυση χάριν της οποίας ανανεώνονται η συνήθης "περιγραφή" και η τετριμμένη "τοπογραφία" ("Η περιγραφή του τοπίου τότε μόνον έχει αξία, όταν προετοιμάζει ή εξαίρει ψυχικές καταστάσεις", σημείωνε ο Fontane), αρετές μείζονος έργου, οδήγησαν τον Thomas Mann να δηλώσει, το 1919: "Από μια βιβλιοθήκη με μυθιστορήματα διαλεγμένα με τ' αυστηρότερα κριτήρια, κι αν ακόμα περιοριζόταν κανείς σε μια δωδεκάδα βιβλία, σε δέκα, σε έξι -απ' αυτήν δεν θα επιτρεπόταν να λείπει η "Έφη Μπριστ""".
O Henri Theodore (Theodor) Fontane γεννήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου του 1819 στο Νοϋρουππίν (Neuruppin). Καταγόταν από οικογένεια προσφύγων (Ουγενότων) από τη Γαλλία. Σπούδασε φαρμακοποιός και εξάσκησε το επάγγελμα αυτό σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας και στο Βερολίνο έως τα τριάντα του, οπότε και το εγκατέλειψε, για να γίνει ελεύθερος συγγραφέας, πολιτικός συντάκτης κι ανταποκριτής εφημερίδων. Την ίδια χρονιά (1849) νυμφεύτηκε την Emilie Rouanet-Kummer, με την οποία απέκτησε τρεις γιους και μια κόρη. Η εργασία του ως πολεμικού ανταποκριτή του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει πολύ και να ζήσει από κοντά τα δραματικά γεγονότα, ιδιαίτερα στο μέτωπο του γαλλο-γερμανικού πολέμου του 1870, όπου πιάστηκε μάλιστα κι αιχμάλωτος για κατασκοπία, και να μείνει πέντε σχεδόν συνεχή χρόνια στην Αγγλία (1855-1859). Ταξίδεψε ακόμη στη Σκωτία, την Ιταλία και την Ελβετία. Επίσης, διετέλεσε για λίγο πρώτος γραμματέας της Βασιλικής Ακαδημίας των Τεχνών του Βερολίνου. Εργάστηκε στην "Vossische Zeitung" από το 1870 έως το 1888 ως θεατρικός κριτικός αποκλειστικά αρμόδιος για τις παραστάσεις του Βασιλικού Αυλικού Θεάτρου του Βερολίνου κι από το 1888 ως το θάνατό του για τις παραστάσεις του θιάσου "Ελεύθερη Σκηνή για μια Σύγχρονη Ζωή". Ευτύχησε να χαρεί την πρώτη συγκεντρωτική έκδοση των αφηγηματικών του έργων σε δώδεκα τόμους (1890-1891), να τιμηθεί με το "Βραβείο Σίλλερ" (1891) και ν' ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (1894). Πέθανε στο Βερολίνο στις 20 Σεπτεμβρίου του 1898.
Κυριότερα έργα του:
- Λυρικά: "Μaenner und Helden" ("Άντρες και Ήρωες"), 1850, "Gedichte" ("Ποιήματα"), 1851, "Balladen" ("Μπαλάντες"), 1861.
- Πεζά:
Δοκίμια: "Unsere lyrische und epische Poesie seit 1848" ("Η λυρική και επική μας ποίηση απ' το 1848"), 1853, "Willibald Alexis", 1872, "Christian Friedrich Scherenberg und das literarische Berlin von 1840 dis 1860" ("Ο Κρίστιαν Φρίντριχ Σέρενμπεργκ και το λογοτεχνικό Βερολίνο από το 1840 έως το 1860"), 1885.
Διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα: "Vor dem Sturm" ("Πριν απ' την καταιγίδα"), 1878, "Grete Minde", 1879, "Ellernklipp" ("Η ξέρα με τις σκλήθρες"), 1881, "L'Adultera" ("Η μοιχός"), 1882, "Schach von Wuthenow" ("Ο Σαχ φον Βούτενοβ"), 1882, "Graf Petoefy" ("Ο κόμης Πέτεφι"), 1884, "Unterm Birnbaum" ("Κάτω απ' την αχλαδιά"), "Cecile", 1887, ("Πλάνες και ανακατωσούρες"), 1888, "Stine", 1890, "Mathilde Moehring", 1891, "Unwiederbringlich" ("Ανεπιστρεπτί"), 1892, "Von, vor und nach der Reise" ("Για το, πριν απ' το και μετά απ' το ταξίδι"), 1894, "Frau Jenny Treibel oder Wo sich Herz zum Herzen find't" ("Η κυρία Τζένη Τράιμπελ ή Πώς συναντώνται οι καρδιές"), 1892, "Effi Briest", 1895, "Die Poggenpuhls" ("Οι Πόγκενπουλς"), 1895, "Der Stechlin" ("Ο Στεχλίν"), 1898.
