Μερικά από τα παραμύθια αυτού του βιβλίου μπορούν να θεωρηθούν μοναδικά, ή σπάνια, αφού δύσκολα, έστω και σε παραλλαγές, τα συναντάμε σε άλλους τόπους. Το σίγουρο πάντως είναι πως τα βιβλία με κασιώτικα παραμύθια είναι από καιρό εξαντλημένα.
Ο συγγραφέας αυτής της πρωτότυπης συλλογής έχει την τύχη να κουβαλά, στις ζωντανές ακόμα παιδικές του αναμνήσεις, τα δικά του ακούσματα παραμυθιών, κυρίως από τη μητέρα και τη γιαγιά του. Η προσπάθεια εδώ (που αν πέτυχε ή απέτυχε θα το κρίνει ο αναγνώστης) είναι να συνδυαστούν αυτά τα ακούσματα με τα παραμύθια που διάβασε στα (εξαντλημένα από καιρό) βιβλία. Το στοίχημα είναι να έγιναν οι ιστορίες πιο συμπαγείς ως αφηγήματα και, ενδεχομένως, πιο ενδιαφέρουσες, πιο «ζωντανές», πιο «σημερινές», χωρίς να «ξεφεύγουν» από τον αρχικό πυρήνα των παραδοσιακών παραμυθιών της μακρινής (και, για πολλούς, άγνωστης) Κάσου. Αν περιδιαβαίνοντας τις σελίδες αυτού του βιβλίου νιώσετε ένα πρωτόγνωρο άρωμα, αν, διαβάζοντας, ακούσετε τους ψίθυρους των γιαγιάδων να τα αφηγούνται, αν «δείτε» τους ήρωες των ιστοριών να περνούν έστω σαν σκιές από μπροστά σας, τότε το εγχείρημα του «παντρέματος» των διασκευών με την παράδοση πέτυχε. Άλλωστε, τι σημαίνει τελικά παράδοση; Στο ερώτημα αυτό απαντά, με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, ο Γιώργος Σεφέρης: «...παράδοση δεν σημαίνει συνήθεια. Αντίθετα, μας ενδιαφέρει για την ικανότητα που έχει να σπάει τη συνήθεια: έτσι αποδείχνει τη ζωντάνια της».
Τον λόγο έχουν τώρα τα εφτά (ή μάλλον εφτάμισι...) κασιώτικα παραμύθια!
Για νέες και νέους από 8 έως 118 ετών*
*στα 7 «παγώνεις», στα 119 «καίγεσαι!...»
Ο Μανόλης Μαυρολέων, γεννήθηκε στη Ρόδο το 1958 και έμαθε τα πρώτα γράμματα στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κάσο. Σπούδασε φαρμακευτική στη Γένοβα και την Αθήνα. Παρακολούθησε σεμιναριακούς κύκλους σπουδών πάνω στη μελέτη της προσέγγισης ιστορικών πηγών με τον καθηγητή Βασίλη Κρεμμυδά στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, και τις σχέαεις του γραπτού με τον προφορικό λόγο μέαα από τη λαϊκή αφήγηαη και το παραμύθι, με δάσκαλο τον πρώτο σύγχρονο "επαγγελματία παραμυθά" Στέλιο Πελασγό στο 'Ιδρυμα Γουλανδρή - Χορν. Γράφει από την πρώιμη παιδική ηλικία. Διατηρεί φαρμακείο, ενώ εργάζεται συστηματικά πάνω σε θέματα πολιτισμού. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κασιακών Μελετών και εισηγητής των Διεθνών Συναντήσεων Λύρας και Οργάνων με Δοξάρι στην Κάσο, καθώς και των Διεθνών Συναντήσεων Άσκαυλου και Ποιμενικών Πνευστών στην Κάρπαθο. Είναι μέλος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου και μόνιμος εισηγητής στα Πολιτιστικά της Συμπόσια. Έργα του: Η συλλογή στιχουργημάτων "Χωματένιοι δρόμοι", 1978, ανεξάρτητη έκδοση, η τριλογία αντιποιημάτων "Πρόλογος". 1990, εκδόσεις "Πενταδάκτυλος", το μυθιστόρημα "Να σου κάμω την ιστορία μου". 1997, εκδόσεις "Κέδρος" και τα παραμύθια "Το αφηρημένο αστέρι", 2002. εκδόσεις "Κέδρος". "Ο Χρονομάστορας", 2005, εκδόσεις "Άγκυρα", "Κίκο. η κότα που έμαθε να πετάει", 2006, εκδόσεις "Πατάκη" και "Η Κίκο ταξιδεύει και γνωρίζει τον κόσμο", 2000, εκδόσεις "Πατάκη". Έχει εργασθεί στη συγγραφή κειμένων για θεατρικές παραστάσεις και μουσικοθεατρικά δρώμενα ("1779", Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας, 1998. "Θολά Νερά - Νίκος Καββαδίας", 2001, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και "Προσοχή! Το φαρμακείο διανυκτερεύει!" θέατρο "Τόπος Αλλού", 2010). Επιμελήθηκε τις ανθολογίες του ποιητή Α. Ι. Αντωνίου. 1998, εκδόσεις Ερμής, και των Δωδεκανησίων Πεζογράφων με τίτλο "Εν Δωδεκανήσω", 2002, εκδόσεις "Κέδρος". Το 1977 τιμήθηκε με το Πανελλήνιο Βραβείο Μαθητικού Διηγήματος (με κριτική επιτροπή τους Ν. Βρεττάκο, Α. Δημαρά. Ε. Κομνηνού. Κ. Μητροπούλου. Α. Πανσέληνο. Κ. Μουρσελά, Μ. Κουμανταρέα. κ.ά.
