π'
Μικρό μονήρες άστρο
κανέναν δεν φοβίζεις.
Το φως σου συλλαβίζεις
σαν διπρόσωπο σκιάχτρο.
Στέκεσαι με το βάκτρον
θνητό, και ξεσκονίζεις
αστερόσκονη. Λικνίζεις
μ’ ένα αόρατο μάκτρον.
Μοιάζουμε -ξέρεις- άστρο.
Σ’ ακούω που γουργουρίζεις
κι ωστόσο σατιρίζεις
του σύμπαντος το κάστρο.
Μη Διαθέσιμο
