Παρίσι, 1907... Δύο συγγραφείς, ο Ζυλ, από την κεντρική Ευρώπη, και ο Ζιμ, Γάλλος, γνωρίζονται και αμέσως δημιουργείται ανάμεσά τους μια μεγάλη φιλία. Στο βιβλίο αυτό δε θα διαβάσει κανείς για τα έργα τους αλλά για τις γυναίκες τους, Λούσι, Γερτρούδη, Οντίλ, Μάγδα, και τέλος η Κάτε, η πιο ωραία και η πιο μοιραία: γυναίκες πολλές και όλες πανέμορφες, τις οποίες είτε βρίσκει ο καθένα μόνος του είτε τις προσφέρει ο ένας στον άλλο, αφού το μόνο που θέλει είναι η ευτυχία του φίλου του. Γιατί το αληθινό θέμα του έργου είναι ακριβώς αυτό στο οποίο παραπέμπει ο τίτλος του: η φιλία του Ζυλ και του Ζιμ.
"[...] Ήταν ντυμένη με μια λευκή πιτζάμα και είχε πουδράρει το λείο πρόσωπό της. Ο Ζιμ το ήλπιζε αυτό ολόκληρη τη μέρα.
Έπεσε στην αγκαλιά του, στα γόνατά του, με φωνή βαθιά. Ήταν το πρώτο τους φιλί, που κράτησε όλη την υπόλοιπη νύχτα. Δε μιλούσαν, πλησίαζαν. Του αποκάλυπτε τον εαυτό της σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Κατά την αυγή έφτασαν ο ένας τον άλλο. Εκείνη είχε πάρει μια έκφραση απίστευτης αγαλλίασης και περιέργειας. Η τέλεια επαφή, το αρχαϊκό μειδίαμα, που είχε μεγαλώσει, τα πάντα έκαναν τον Ζιμ να ριζώσει. Σηκώθηκε αλυσοδεμένος. Άλλες γυναίκες δεν υπήρχαν πια για κείνον. [...]"
Το "Ζυλ και Ζιμ" είναι ένα γλυκό και ταυτόχρονα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, που πραγματεύεται χωρίς επιφυλάξεις τον έρωτα και τη σάρκα και που το τραγικό φινάλε του δεν το εμποδίζει να εμπνεύσει χιούμορ, αγαλλίαση, πληρότητα. Είναι το μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Φρανσουά Τρυφώ με τους Ζαν Μορώ, Όσκαρ Βέρνερ και Ανρί Σερ.
Ο Ανρί - Πιερ Ροσέ, που γεννήθηκε το 1879, μοίρασε τη ζωή του στο γράψιμο, τη ζωγραφική και τα ταξίδια. Κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο γίνεται ανταποκριτής της Temps και κατόπιν ακόλουθος της γαλλικής διπλωματικής υπηρεσίας στην Ουάσιγκτον. Έζησε πολλά χρόνια στην Αμερική, την Αγγλία, τη Γερμανία, αλλά και την Ανατολή.
Στο συγγραφέα αυτό αποδίδεται η γαλλική μετάφραση σύγχρονων έργων του Πέτερ Άλτενμπεργκ, του Άρθουρ Σνίτσλερ, του Έντνβαρντ Κάυζερλιγκ, αλλά και κινέζικων ποιημάτων από την αγγλική γλώσσα, τα οποία έχουν μελοποιήσει οι Αλμπέρ Ρουσσέλ και Φρεντ Μπάρλου. Είναι ο συγγραφέας ενός "Δον Ζουάν", που το δημοσίευσε στο περιοδικό "La Sirene" με το ψευδώνυμο Ζαν Ροκ. Έδωσε παραμύθια στα περιοδικά "Mercure de France", "Vers et Prose"και "L'Emirtage".
Ζωγράφος ο ίδιος, συναναστράφηκε μεγάλους κυβιστές καλλιτέχνες και οργάνωσε τη συνάντηση του Πικάσσο και της Γετρούδης Στάιν.
Στα εβδομήντα τέσσερα χρόνια του γράφει το "Ζυλ και Ζιμ" και κατόπιν το "Deux Anglaises et le Continent. Πεθαίνει το 1959, έχοντας προλάβει να δει την ομώνυμη ταινία του Τρυφό, η οποία έκανε γνωστό και αγαπημένο το μυθιστόρημά του στο ευρύ κοινό.
Μη Διαθέσιμο
