Η αγάπη στις ανθρώπινες σχέσεις

Η αγάπη συνιστά κυρίαρχη λειτουργία της βιολογικής, της ψυχικής και της πνευματικής υπόστασης του ανθρώπου. Είναι συγχρόνως και ο τρόπος συγκρότησης της προσωπικής του ύπαρξης και η δύναμη θεμελίωσης της κοινωνικής του ζωής. Στην αυθεντική της βίωση, η αγάπη διαμορφώνει το κοινωνικό και πνευματικό κλίμα, μέσα στο οποίο οι ανθρώπινες σχέσεις αποκτούν γνησιότητα, ποιότητα, σταθερότητα και βάθος. Η αγάπη σφυρηλατεί την κοινωνική συνοχή, ισχυροποιεί τη φιλία, μεταποιεί τον έρωτα σε αδιάλυτο δεσμό, συγκροτεί δια βίου συζυγία, διαμορφώνει το ιδανικό πλαίσιο γέννησης και ανάπτυξης του νέου ανθρώπου, δημιουργεί κοινωνία προσώπων. Στη μελέτη αυτή επιχειρείται μια ψυχολογική, κοινωνιολογική, πνευματική και παιδαγωγική προσέγγιση της αγάπης. Προβάλλεται κυρίως η ανάγκη να αναδεικνύονται σήμερα οι σχέσεις αγάπης ως κύρια δύναμη ψυχικής υγείας, βίωσης της ανθρώπινης σχέσης, σεβασμού του προσώπου, συγκρότησης της οικογένειας, συνοχής της κοινωνίας, θεραπείας του πόνου, αντίστασης στο κακό, αφοσίωσης στην υπηρεσία του ανθρώπου. Επιδιώκεται ειδικότερα μια βαθύτερη προσέγγιση και κατανόηση της φύσης και της ανάπτυξης των ανθρωπίνων σχέσεων από τους καθιερωμένους συντελεστές αγωγής και παιδείας, την Οικογένεια, το Σχολείο και την Εκκλησία. Το βιβλίο εντάσσεται στη νέα σειρά εργασιών του Επιστημονικού Σεμιναρίου Ψυχολογίας και Αγωγής και απευθύνεται σε όσους έχουν ευθύνη και ρόλο στην αγωγή και παιδεία παιδιών, εφήβων και νέων, στη μόρφωση της ευρύτερης κοινωνίας και στην επιρροή επί της κοινής γνώμης.