Η "Αγία και Μεγάλη Σύνοδος" περάτωσε τις εργασίες της και παρεπέμφθει στην ζωή της Εκκλησίας και την ιστορία της, όπου και θα κριθή. Η ιστορία θα της δώσει και την πραγματική της ονομασία, γιατί γνωρίζουμε ότι μερικές Σύνοδοι, ενώ χαρακτηρίσθηκαν ως Οικουμενικές, απορρίφθηκαν από άλλες μεταγενέστερες Συνόδους, καθώς επίσης άλλες Σύνοδοι, ενώ συγκλήθηκαν ως Τοπικές, απέκτησαν οικουμενικό κύρος. Αυτό οφείλεται στις αποφάσεις τις οποίες έλαβαν και στην αποδοχή τους ή μη από το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Γενικά, τις Συνόδους τις κρίνουν όσοι έχουν φωτισμένο νου και θεοπτική εμπειρία, επειδή αυτοί αποτελούν την εγρηγορούσα συνείδηση της Εκκλησίας, ως έχοντες "νουν Χριστού" (Α΄Κορ. β΄, 16), έχουν "δογματική συνείδηση".
Μπορεί μερικοί να ειρωνεύονται τα περί καθάρσεως, φωτισμού και θεώσεως, αλλά στην πραγματικότητα αυτή είναι η βάση της ορθοδόξου ζωής, όπως αναλύει θεόπνευστα ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο κείμενο "Περί εκκλησιαστικής Ιεραρχίας" και επισημαίνουν όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Επομένως, όπως γράφεται στο "Συνοδικό της Ορθοδοξίας", πορευόμαστε "κατά τας των αγίων θεοπνεύστους διδασκαλίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα", δηλαδή συνδέονται στενά οι θεόπνευστες διδασκαλίες των αγίων με το φρόνημα της Εκκλησίας.
Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος Σ. Βλάχος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1945 και αποφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Α.Π. Θεσσαλονίκης. Χειροτονήθηκε ιερέας το 1971. Υπηρέτησε σαν Ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας και αργότερα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών όπου ήταν και υπεύθυνος Νεότητος. Εκλέχθηκε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου το 1995.
Δίδαξε Ελληνικά για αρκετά Εξάμηνα και έδωσε διαλέξεις περί Ορθοδόξου Ηθικής στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού στο Πανεπιστήμιο του Πατριαρχείου Αντιοχείας στο βόρειο Λίβανο.
Από τα φοιτητικά του χρόνια ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τους Πατέρες της Εκκλησίας, εργάστηκε για ένα διάστημα σε βιβλιοθήκες μοναστηριών του Αγίου Όρους, σε καταγραφή κωδίκων. Ιδιαίτερα εντρύφησε στη διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Η μελέτη των πατερικών κειμένων και κυρίως των ησυχαστών Πατέρων της Φιλοκαλίας, η επί σειρά ετών μελέτη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, η επικοινωνία με τους μοναχούς του Αγίου Όρους, και η μακρόχρονη ποιμαντική του πείρα, τον οδήγησαν στη βεβαιότητα ότι η Ορθόδοξη Θεολογία είναι επιστήμη που θεραπεύει τον άνθρωπο και ότι οι νηπτικοί Πατέρες μπορούν να βοηθήσουν τον σύγχρονο άνθρωπο που ταλαιπωρήται από πολλά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα.
Με αυτό το πνεύμα έγραψε πλήθος βιβλίων, καταστάλαγμα πολύχρονης ποιμαντικής πείρας, σχετικά με την " Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία " . Μερικά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες όπως Αγγλικά, Αραβικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ρωσσικά, Σερβικά.Με το έργο του μεταφέρει το Ορθόδοξο πνεύμα της Φιλοκαλίας στον ταλαιπωρημένο άνθρωπο της εποχής μας. Και αυτός είναι ο λόγος που προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον το έργο του.
