[...] Πρόκειται για μια σημαντικότατη μελέτη, η οποία πραγματεύεται την αγορά της τέχνης στη σύγχρονη εποχή των νέων τεχνολογιών και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Η όχι τυχαία ενσωμάτωση των νέων πληροφοριών που μας δίνει η Ρεϋμόντ Μουλέν στην τρίτη έκδοση αποτελεί συνέπεια -και αδιάσειστη απόδειξη- του γεγονότος ότι στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και αγοράς, τα πάντα -και ανάμεσα σ' αυτά η αγορά της τέχνης- εξελίσσονται με τρομακτικές επιταχύνσεις. Η δραστηριότητα της παγκοσμιοποιημένης πλέον αγοράς της τέχνης, όπως ακριβώς και οι ταχύτατα εξελισσόμενες νέες τεχνολογίες, δημιουργούν νέα και ακόμα πιο σύνθετα δεδομένα για παρατήρηση. Πριν από πέντε με έξι δεκαετίες, ακόμη, ο ιστορικός της τέχνης, ακολουθώντας μια μακρά ερευνητική παράδοση -μέσα στην οποία θα πρέπει να εντάξουμε και την παράδοση του μοντερνισμού-, απέφευγε την οριστική εκτίμηση των καλλιτεχνικών φαινομένων που συμβάδιζαν με την εποχή του, αναμένοντας την παρέλευση του αναγκαίου χρονικού διαστήματος που θα εγγυόταν, με σχετική ασφάλεια, την απαραίτητη "κρίση της Ιστορίας". Ωστόσο σήμερα, τόσο ο ιστορικός όσο και ο κοινωνιολόγος της τέχνης, νιώθει, με αρκετή ομολογουμένως αμηχανία, ότι τα επιστημονικά πιστεύω του ξεπερνιούνται από τα γεγονότα και ότι τόσο η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία όσο και η αγορά της παρασύρονται από μια σαφή σχέση με την "αποθέωση της επικαιρότητας" παρά με την κρίση του χρόνου της ιστορίας. [...]
(Νίκη Λοϊζίδη, από την εισαγωγή του βιβλίου)
Στην παρούσα μελέτη, η Ρεϋμόντ Μουλέν καταγράφει με εμβρίθεια και οξυδέρκεια τις βαθιές εσωτερικές αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τους καλλιτεχνικούς θεσμούς αλλά και τις αισθητικές αξίες της Δύσης στη σύγχρονη εποχή. Οι "πολυπολιτισμικές" εκδηλώσεις, η θεσμοθέτηση νέων διεθνών μπιενάλε και διεθνών αγορών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, αποτελούν αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, η οποία, ωστόσο, δεν εμποδίζει στο ελάχιστο την καθαρά δυτική κηδεμονία όλων των σημαντικών δικτύων που έχουν σχέση με την (παγκοσμιοποιημένη πλέον) αγορά της τέχνης. Οι θέσεις της Μουλέν αναδεικνύονται με την παραδειγματική ανάλυση του θεσμικού, νομικού και φορολογικού πλαισίου καθώς και των νέων προσανατολισμών της αγοράς της τέχνης στη χώρα που γνωρίζει άριστα τη Γαλλία.
Η Ρεϋμόν Μουλέν, κοινωνιολόγος της τέχνης, ήδη από την έκδοση του πρώτου και θεμελιώδους έργου της "Le Marche de la peinture en France" [Η αγορά της ζωγραφικής στη Γαλλία] (1967), ασχολήθηκε με την αγορά της τέχνης, το επάγγελμα και τις σταδιοδρομίες των καλλιτεχνών, την κρατική πολιτική στήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας, καθώς και με τη συστηματική παρατήρηση του καλλιτεχνικού περιβάλλοντος η οποία της επέτρεψε να μελετήσει τη δημιουργία και την καθιέρωση των καλλιτεχνικών αξιών. Με βασική επιστημονική κατάρτιση στην ιστορία, η Μουλέν χρησιμοποιώντας με πρωτοποριακό τρόπο θεωρίες και αναλυτικές μεθόδους από το χώρο της τέχνης, διαμόρφωσε την επιστήμη της κοινωνιολογίας της τέχνης μέσα από τον διαρκή διάλογο με τις άλλες κοινωνικές επιστήμες και πρότεινε μια νέα κοινωνικοοικονομική θεωρία για την αξία της τέχνης.
Το 1983, ίδρυσε στο Παρίσι, στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, το Κέντρο Κοινωνιολογίας των τεχνών (Centre de Sociologie des Arts: CSA) -από το 2002 γνωστό πλέον ως Κέντρο Κοινωνιολογίας της Εργασίας και των Τεχνών (Centre de Sociologie du Travail et des Arts: CESTA)- το οποίο και διηύθυνε μέχρι το 1992. Καθηγήτρια και διευθύντρια σπουδών στην ίδια σχολή από το 1985 μέχρι το 1922, παρέμεινε επίτιμη διευθύντρια σπουδών στο Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) μέχρι το 2002. Μέλος της Επιτροπής Ιστορίας του γαλλικού υπουργείου Πολιτισμού από το 1994, η Ρεϋμόντ Μουλέν διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Γαλλικής Εταιρείας Κοινωνιολογίας και διηύθυνε την έκδοση του περιοδικού "Revue francaise de sociologie".
