Η μνήμη μιας πόλης υπερβαίνει τον χωροχρόνο της ιστορίας της, καθώς συντίθεται τόσο από τα πραγματικά συγγραφικά βιώματα όσο και από τις λογοτεχνικές αναπαραστάσεις τους. Από τη μια μεριά υπάρχει η παράδοση, με τη μορφή της ιστορίας της λογοτεχνίας, και από την άλλη η ανατροπή, με τις διαδοχικές προσεγγίσεις σε θέματα που άπτονται των ιδεών και της αυτοσυνειδησίας των νεοελλήνων. Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ξεκινώντας από την ευτοπία του αρχαιολατρικού προσκυνήματος, η Αθήνα απολήγει στις φτωχογειτονιές όπου ζουν οι παπαδιαμαντικοί ήρωες. Από τις απαρχές ώς τα τέλη του 20ού αιώνα, η πολιτεία περνά, μέσα από διάφορα στάδια πυκνής ιστορικής δράσης μα και βαθιά υπαρξιακών αντιφάσεων, από την αστυφιλία στη σημερινή δυστοπία της κρίσης.
Η Δώρα Μέντη γεννήθηκε το 1966 στα Κύθηρα. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής και διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση.
