Τα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 η Αθήνα ήταν μια πόλη ερειπίων. Χωρίς δρόμους, πλατείες, εμπορικά καταστήματα, χωρίς πολλούς κατοίκους. Οι μεταφορές γίνονταν με γαϊδούρια και καμήλες, τα σπίτια φωτίζονταν με λαδοφάναρα, ενώ η Αγορά, κάτω από την Ακρόπολη, ήταν γεμάτη παράγκες.
Μέσα σε μια πεντηκονταετία η νέα πρωτεύουσα κατόρθωσε να γίνει πόλη αξιοθαύμαστη και δεν άργησε να διεκδικήσει θέση ανάμεσα στις ωραίες πόλεις της Ευρώπης. Με αξιόλογα πλέον κτίσματα, με πρωτοποριακές για εκείνα τα χρόνια εστίες πρασίνου, με ζωηρή καλλιτεχνική κίνηση, με τον πολιτισμό που διεκδικεί κάθε τόπος και περισσότερο ο λαός του.
Αυτή την περιπέτεια μάς αφηγείται το βιβλίο του Γιάννη Καιροφύλα: την ιστορία μιας πόλης που δεν γνωρίσαμε ποτέ, μέσα από την πορεία της τις κρίσιμες δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Καιροφύλας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927 κι έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια σε μια απ' τις παλιές ιστορικές συνοικίες της, τη Νεάπολη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά πριν πάρει το πτυχίο του, στο τρίτο έτος, το εγκατέλειψε για ν' ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Από πολύ νέος, το 1951, άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης, αλλά και ως ιστορικός ερευνητής, σε ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες, και να γράφει κείμενα για ραδιοχρονικά και θεατρικές εκπομπές του ραδιοφώνου στο τότε ΕΙΡ. Εργάστηκε στις εφημερίδες "Προοδευτική Αλλαγή", "Έθνος", "Ελεύθερος Κόσμος" και "Ελευθεροτυπία", καθώς και στα περιοδικά "Σφαίρα", "Γυναίκα", "Πάνθεον", "Ρομάντσο", "Εικόνες", "Ένα" και "Ταχυδρόμος". Στο μετέπειτα ΕΙΡΤ ήταν διευθυντής του περιοδικού "Ραδιοτηλεόραση" επί μία περίπου εικοσαετία. Υπήρξε επίσης ειδικός συνεργάτης στη διεύθυνση Εξωτερικού Τύπου του Υπουργείου Τύπου τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, και συνεργάστηκε με την ελληνική εκπομπή της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας την περίοδο που διευθυντής της ήταν ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης.
Η ιστορική έρευνα τον απασχόλησε από τα πρώτα χρόνια και επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην ιστορία της Αθήνας από την οθωνική εποχή μέχρι σήμερα. Κατά καιρούς χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο "Αθηναιομνήμων", και έγραψε περισσότερα από τριάντα βιβλία, που αρχίζουν από την εποχή της ρομαντικής Αθήνας του 19ου αιώνα και φτάνουν μέχρι σήμερα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου των Αθηναίων, ενώ υπήρξε εκ των ιδρυτών και πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Έχει τιμηθεί από το Δήμο Αθηναίων με το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών για τη συμβολή του στην ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας της πόλης, από το Ίδρυμα Μπότση με ειδικό βραβείο, από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό με χρυσό μετάλλιο για τη συμβολή του στη διαφώτιση του κοινού, και από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με αναμνηστικό μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως 1941-1945 για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του στον Αγώνα.
Μη Διαθέσιμο
