Εδώ δεν είναι ούτε αι Αθήναι, ούτε η Σμύρνη, πόσο μάλλον η Λήμνος, μάνα.
Είναι η Αλεξάνδρεια. Πα να πει κάτι σαν το Παρίσι κι ακόμα παραπάνω...
1898, Αλεξάνδρεια της Belle Epoque και της βρετανικής Κατοχής. Πόλη της ευμάρειας και της αφθονίας, πόλη της ανθηρής ελληνικής παροικίας στην ακμή του αλεξανδρινού Ελληνισμού, αλλά και της ασυδοσίας των ευπόρων και του ξεπεσμού της. Πόλη των εστέτ και των μποέμ, αλλά και πόλη των Μπαρμπερίνων και των αραπομαχαλάδων, με τα λερά σοκάκια και τα δυσώνυμα χαμαιτυπεία, εκεί όπου κατέληγαν συνήθως οι καλογυαλισμένες άμαξες των εύπορων Αλεξανδρινών, οι ίδιες άμαξες που τους είχαν μεταφέρει λίγες ώρες πριν σε βεγγέρες, στις λαμπερές επαύλεις Ρωμιών και ξένων. Πόλη της εγγλέζικης παροικίας, του "απόλυτου κυρίαρχου της χώρας", πόλη των μεγαλοαστών Λεβαντίνων, Εβραίων, Ιταλών και Γάλλων αλλά και της χεδιβικής αυλής, μα πάνω απ’ όλα πόλη "Ρωμαίικη". Με τα ρωμαίικα μπακάλικα, φρουτάδικα, ζαχαροπλαστεία, καφενέδες, μαγέρικα, πανδοχεία και επιχειρήσεις, με τις λέσχες και τα καφωδεία που φούντωναν καθημερινά οι συζητήσεις για τις τιμές του μπαμπακιού στην Μπόρσα, όπου περιουσίες κερδίζονταν και χάνονταν αυθημερόν.
H Μαρώ Κάργα γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Μύρινα (Κάστρο) της Λήμνου. Οι δικοί της πήγαν εκεί από τη Σμύρνη, το Αϊβαλί, την Πόλη και την Αλεξάνδρεια. Τελειώνοντας στη Θεσσαλονίκη τις σπουδές της στα παιδαγωγικά, προχώρησε σε συστηματική σπουδή σχεδίου και ζωγραφικής. Διδάχτηκε την τέχνη της νωπογραφίας δίπλα στον Τηνιακό Νικόλαο Γαΐτη, μαθητή και συνεργάτη του Φώτη Κόντογλου, και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη συντήρηση οροφογραφιών για μικρό διάστημα στη Σύρο. Επίσης έκανε γλυπτική σε μάρμαρο στο εργαστήρι του γνωστού γλύπτη Πέτρου Δελλατόλα. Έργα της έχουν εκτεθεί σε δημοτικούς χώρους και γκαλερί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Άνδρο, Λέσβο, Σύρο, Χίο, Νάξο, Μύκονο και Λήμνο. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται και ως εκπαιδευτικός σε δημοτικά σχολεία της Τήνου. Το "Αχγιάτ Ανχάρ" αποτέλεσε το πρώτο της μυθιστόρημα.
