Η Αλίσια που σας παρουσιάζουμε εδώ δε ζει στη χώρα των θαυμάτων.
Δίνει τη μάχη της με μια δοκιμασία που έχουν βιώσει πολλές γυναίκες: καρκίνο του μαστού.
Με το δυναμισμό και τον αυθορμητισμό που τη διακρίνει, παίρνει τη ζωή της στα χέρια της.
Το βιβλίο δείχνει με ανάλαφρο αλλά απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο πώς την επηρεάζει η περιπέτεια της υγείας της στην επαγγελματική της ζωή αλλά και στη σχέση της με τα φιλικά της πρόσωπα και τη σύντροφό της.
Εντούτοις ούτε οι επιθετικές θεραπείες ούτε η αφαίρεση μαστού στην οποία υποβάλλεται την κάνουν να χάσει το χιούμορ της - και με όπλο το θετικό της πνεύμα, χαλυβδώνεται η πεποίθησή της ότι θα βγει νικήτρια.
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μάς διηγείται την περιπέτειά της ξεκινώντας με μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: η ζωή μετά τον καρκίνο δεν είναι πια η ίδια... ούτε, όμως, και τόσο διαφορετική.
Γεννημένη στη Βαρκελώνη, έγινε γνωστή από το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο "Entre todas las mujeres" 1992), το οποίο προτάθηκε για το Βραβείο La Sonrisa Vertical. Είναι η συγγραφέας του έργου "La Trilogia de Lola Van Guardia", από τον εκδοτικό οίκο "Egales", που έχει μεταφραστεί στα γαλλικά και τα ιταλικά.
Το 2004 κυκλοφόρησε το "No me llames carino", για το οποίο κατέκτησε το Βραβείο Shangay - ήταν η πρώτη φορά που το κέρδισε γυναίκα. Το "Las razones de Jo", που κυκλοφόρησε το 2006 από τον εκδοτικό οίκο "Lumen", χαρακτηρίστηκε ως "μια πρωτότυπη, διασκεδαστική και ασεβής απόδοση του βιβλίου "Μικρές Κυρίες." Το 2008 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο "Egales" μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Cuentos y fabulas de Lola Van Guardia".
Το συγγραφικό της στιλ, που χαρακτηρίζεται από υψηλή αίσθηση του χιούμορ, συνδυάζει τη σάτιρα, την ειρωνεία και την παρωδία, σε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες είναι πρωταγωνίστριες.
Για το έργο της "Con Pedigree" η "El Pais" έγραψε: "Γράφει με σαρκασμό και τρυφερότητα για μέρη και πρόσωπα που θα μπορούσαν να έχουν ξεπηδήσει
από μια ταινία του Γούντι Άλεν, αν και έχουν το ένα πόδι τους στις ταινίες του Αλμοδοβάρ."
