Ζούμε σε μια περίοδο όπου έχει κορυφωθεί το θεωρητικό και πολιτικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της υπαίθρου, καθώς συντελείται μια σημαντική "επέκταση της αγροτικότητας". Η επέκταση αυτή οφείλεται στις μεταβολές που παρατηρούνται στο περιεχόμενο της αγροτικότητας λόγω των σύνθετων αλληλεπιδράσεων και των συγκρούσεων ανάμεσα στο παγκοσμιοποιούμενο σύστημα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αγροτικού χώρου. Στο πλαίσιο της νέας παγκοσμιοποιημένης εποχής, διαφαίνεται η ανάγκη μιας νέας προσέγγισης για τη θεώρηση της ανάπτυξης της υπαίθρου. Παράλληλα, γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό ότι υφίστανται στενές, συμπληρωματικές ή/και ανταγωνιστικές, σχέσεις και αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στην ύπαιθρο και στον αστικό χώρο. Η πρόσφατη αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) τον Ιούνιο 2003 προβλέπει την ενδυνάμωση της πολιτικής αγροτικής ανάπτυξης, δηλαδή του "δεύτερου πυλώνα" της ΚΑΠ, με τη διοχέτευση περισσότερων πόρων σε αυτή, την εγκαινίαση νέων μέτρων για την προώθηση του περιβάλλοντος της ποιότητας ζωής στην ύπαιθρο και της ευημερίας των ζώων και την υποβοήθηση των Ευρωπαίων αγροτών να επιτύχουν υψηλά επίπεδα ποιότητας στην παραγωγή τους. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για την προώθηση των διαδικασιών αλλά και των πολιτικών αγροτικής ανάπτυξης, καθώς οι εξελίξεις παρουσιάζονται ραγδαίες και οι σχετικές συζητήσεις είναι αναγκαίο να επιταχυνθούν. Στην παρούσα πολιτική ζητήματα που αφορούν άμεσα την κοινωνία της υπαίθρου, αλλά και τις προοπτικές που διαφαίνονται για την ανάπτυξή της. Η χρήση του όρου ύπαιθρος δεν οδηγεί απλώς στην υπογράμμιση της σημασίας του φυσικού περιβάλλοντος για τη συνολική εξέταση του αγροτικού χώρου, αλλά επισημαίνει την ανάγκη θέασης της υπαίθρου ως ενός πεδίου όπου υφίστανται πολλαπλές δράσεις, διαφορετικές παραγωγικές δραστηριότητες, ετερογενείς χρήσεις των φυσικών πόρων και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και κοινωνικά στρώματα με αντικρουόμενες αντιλήψεις για την ανάπτυξη του χώρου που προωθούν ποικίλες προσπάθειες ιδιοποίησης τμημάτων του χώρου αυτού.
Η Θεοδοσία Ανθοπούλου είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στην Κοινωνική Γεωγραφία. Πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, DESS στην Αγροτική Ανάπτυξη (Paris - I Sorbonne) και διδακτορικό δίπλωμα στην Γεωγραφία (Paris X- Nanterre). Έχει εργαστεί ως ερευνήτρια στο Ίδρυμα Μεσογειακών Ερευνών (1987-1992), συμμετείχε ως επιστημονική συνεργάτρια σε ερευνητικά προγράμματα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου του Μontpellier ενώ δίδαξε στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (1994-1997). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη γεωγραφία της υπαίθρου, με έμφαση στις κοινωνικές δομές και κοινωνική μεταβολή, τις σχέσεις πόλης-υπαίθρου, την τοπική ανάπτυξη και τη διαμεσογειακή συνεργασία.
