Κεφάλαιο 1ο
Τον Αύγουστο του έτους 960 μ.Χ. ορδές έφιππων Μογγόλων σάρωναν σαν λαίλαπα τις κατάξερες στέπες της Κεντρικής Ασίας, εξουδετερώνοντας κάθε εμπόδιο υπό μορφή αντίστασης που στήνονταν στο διάβα τους. Ανεμοστρόβιλοι πανύψηλοι και λυγεροί κουβαλούσαν στα ουράνια με την κυκλική τους αέρινη δίνη τη θολούρα της σκόνης και τον τρομερό θόρυβο του καλπασμού των αλόγων τους προς Δυσμάς, ενώ ένα άλλο κύμα μετέφερε τα σημάδια της προέλασης προς τα νοτιοδυτικά, ανάμεσα στην Κασπία θάλασσα και τη λίμνη Αράλη. Βογκούσε η γη κυριολεκτικά κάτω από τα πέλματα των ζωντανών πολεμικών μηχανών. Σαν καταλάγιαζε κάπως το ντουμάνι, βέλη αναρίθμητα κάλυπταν τον καυτό ήλιο, και δεν ξεφύτρωναν Λεωνίδες εκεί να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη, πολεμώντας υπό σκιάν· αγράμματοι κι αμόρφωτοι οι νομάδες της Κεντρικής Ασίας, ούτε καν είχαν ακουστά για την γενναιότητα του Λεωνίδα και το μεγαλούργημα της Σπάρτης. [...]
Ο συγγραφέας Όμηρος Μαυρίδης γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1939 στα Κασσιτερά της επαρχίας Σαπών του Νομού Ροδόπης Θράκης. Τελειώνει το Γυμνάσιο Σαπών το 1956. Φοιτάει στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως από το 1957 ως το 1959 και στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης της Δ. Γερμανίας, όπου σπουδάζει Ψυχολογία. Μόλις παίρνει το δίπλωμά του, εργάζεται για λίγο χρονικό διάστημα στο Κέντρο Συμβουλευτικής Αγωγής του Χέρνε Βεστφαλίας. Εργάζεται επίσης στο Ψυχολογικό Κέντρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη μέχρι το Δεκέμβριο του 1966. Εκπληρώνει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και επιστρέφει το Φεβρουάριο του 1968 στη Δ. Γερμανία, όπου εργάζεται στην αρχή στο Δημοτικό σχολείο του Χέρρενμπεργκ, έπειτα ως Κλινικός Ψυχολόγος του Παιδοκομείου του Βήλφραντ και κατόπιν ως Καθηγητής Ψυχολογίας στη Σχολή Κοινωνικής Παιδαγωγικής της πόλης Τσέλλε.
Το Σεπτέμβριο του 1972 διορίζεται καθηγητής της Κοινωνικής και Παιδαγωγικής Ψυχολογίας στην Ανωτάτη Ειδική Πανεπιστημιακή Σχολή του Χάγκεν· από τον Οκτώβριο του 1982 ως το Νοέμβριο του 1983 είναι Κοσμήτορας της Σχολής του. Παράλληλα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Μύνστερ Βεστφαλίας Εθνολογία, Λαογραφία, Κοινωνιολογία και Παιδαγωγική, κλείνοντας τις σπουδές του με τη διδακτορική του διατριβή το 1977. Διατέλεσε επί μία οκταετία Πρόεδρος της Γερμανο-Ελληνικής Εταιρείας του Χάγκεν. Από τον Ιανουάριο του 1986 είναι Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Ρηνανίας - Βεστφαλίας. Το 1993 γίνεται πρόεδρος της Γερμανο-Ελληνικής Εταιρείας Ντόρτμουντ. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ζει στην Αλεξανδρούπολη, όπου συνεχίζει το συγγραφικό του έργο.
