Το μυθιστόρημα ετούτο έλαβε την αρχή του κάποτε σε μια γωνιά της θύμησής μου, κάπου μακριά από εδώ, σαν το δίλοβο κουκούτσι ενός καρπού βαθιά φυλαγμένου στο αρμάρι, περιμένοντας φαίνεται πρόσφορες συνθήκες να φυτρώσει και να μεγαλώσει αρπαχτικά. Σαν τον φασίολον, ας πούμε, που εκάναμε τότε στο σχολείο.
Είναι λίγο παράξενο πως ο καρπός αυτός κάμποσα χρόνια εκεί μέσα βρήκε για παρέα ένα ερώτημα που έβαζε αρχή αρχή στο μάθημα του πάντα ο δάσκαλος μας της μεταφυσικής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο, ο γραφικός και σεβαστός εντούτοις για όλους μας εκείνον τον καιρό γεράκος Χαράλαμπος Γιερός: "Το βασικόν, κύριοι, ερώτημα της φιλοσοφίας είναι: Ήρθα στον κόσμο να κάνω τίιι;", χωρίζοντας με έμφαση τις λογικές ενότητες και κατεβάζοντας το τελικόν ιώτα έναν τόνο, ημιτόνιο, νότα ή βαθμίδα χαμηλότερα (σε δύο χρόνους με άρση και θέση καταληκτική) σαν την περισπωμένη. Κι ύστερα σε κάθε ευκαιρία το ξαναλέγαμε κι εμείς κάνοντας τη φωνή του στις ανέμελες φοιτητικές μας συντροφιές για να γελάμε: "Ηρθα, στον κόσμο, να κάνω τίιι;". Σε άλλον καιρό και σε άλλον τόπο πάλι φύτρωξε και θέριεψε (ο δίλαβος, καρπός), καταχτώντας τα δικαιώματα που έχουν απ' την αρχή όλα τα φυσικά πράγματα στον κόσμο. Τη στιγμή αυτή κι εδώ που βρίσκομαι μόνον ετούτο έχω να δηλώσω: δεν μπορώ να λέω ψέματα και είναι ψέματα να λέω πως δεν μπορώ.
Ο Ντίνος (Κωνσταντίνος Παζαρακιώτης γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας στις 25 ή (μάλλον) 29 Αυγούστου του 1938, τέταρτο και τελευταίο παιδί του Παναγιώτη Παζαρακιώτη και της Ευγενίας Δημητρακάκη. Ο πατέρας του συνελήφθη από τις Αρχές Κατοχής και βασανίστηκε· πέθανε από φυματίωση το 1945. Ο συγγραφέας πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, εργαζόμενος παράλληλα ή κατά διαστήματα κατά τη διάρκεια των εγκυκλίων σπουδών του. Τα σχολεία που φοίτησε ήταν το Δημοτικό Σχολείο Τρικάλων και το Β΄ Οκτατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Τρικάλων. Έζησε κοντά στην Εκκλησία τα παιδικά του χρόνια, γνωρίζει το τυπικό της και Βυζαντινή μουσική, στην οποία είχε δασκάλους τον τότε Πρωτοψάλτη της Αγίας Επισκέψεως αείμννηστο Αναστάσιο Σακελλαρίου και τον Κων. Τσομπίκο, ιεροψάλτη του Αγίου Κωνσταντίνου Τρικάλων. Για τον προσανατολισμό και την όλη του πνευματική πορεία οφείλει πολλά στον φιλόλογο Γιάννη Κωνσταντινίδη από την Αγία Άννα της Εύβοιας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το πτυχιακό του θέμα στο μάθημα της Νεοελληνικής Φιλολογίας ήταν στον Κωστή Παλαμά· τον εξήτασε ο καθηγητής Μανόλης Κριαράς· ήταν η ωραιότερη εξέταση που υπέστη στη ζωή του. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Εράτυρα και την Καστοριά. Μάχιμος εκπαιδευτικός στα σχολεία επί 27 χρόνια, είναι σήμερα συνταξιούχος και ζει στο Ηράκλειο της Κρήτης με τη γυναίκα του Χρύσα Μαλεγιαννάκη και τα δυο του παιδιά. Γνωρίζει γερμανικά και λίγα αγγλικά και γαλλικά. Δημοσίευσε το 1971 στο Ηράκλειο το δοκίμιο "Ο χρόνος ο παρών και ο παρελθών χρόνος" (Αναφορά στη νεώτερη ποίηση), τη συνθετική μελέτη για τον Κωστή Παλαμά και τα "Τρία συμπληρωματικά κεφάλαια" (Περ. "Διάλογος" Ηρακλείου), Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια στην IV Εκλογή του Βεργιλίου (Περ. "Παλίμψηστον" της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου), μικρά δοκιμιακά κείμενα: "Το κλασικό και το μοντέρνο", Φραντς Κάφκα, "Μπροστά στο νόμο". Ανακοίνωσε μελέτη του (αδημοσίευτη) σε σεμινάριο θεατρικής παιδείας με τίτλο "Μικρά δρώμενα στον Ηρόδοτο". Λογοτεχνική του δουλειά, πεζού και ποιητικού λόγου, δημοσιεύτηκε κατά καιρούς στα περιοδικά "Τρικαλινό Ημερολόγιο" και "Όστρια" Ηρακλείου, με το ψευδώνυμο Κωσταντής Περτούλης. Από τις εκδόσεις "Καστανιώτης" κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων του "Η τρύπα" (1997) και από την "ΤΥΠΟΚΡΕΤΑ" (Καζανάκης) στο Ηράκλειο η ποιητική συλλογή "Ομοιόσταση" (2004).
