"Η απομάγευση του κόσμου" είναι ένα από εκείνα τα σπάνια έργα που γρήγορα επιβάλλονται ως σύγχρονα κλασικά. Από την πρώτη έκδοσή της το 1985, αντιμετωπίστηκε ως μια "πολιτική ιστορία της θρησκείας", και το βιβλίο αυτό ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό, μετά τις πρωτοπόρες εργασίες του Durkheim, του Max Weber και του Rudolf Otto.
To "θρησκευτικό" διαμόρφωσε σε όλες τις κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, δυναμικά, αλλά και βαθύτερα απ' ό,τι φαίνεται, τη συλλογική πραγματικότητα και ιδιαίτερα τους πολιτικούς σχηματισμούς (τις μορφές του "πολιτικού").
Ο Gauchet με την "Απομάγευση" προτείνει μια ανατροπή της προοπτικής: Θελήσαμε να δούμε την ιστορία των θρησκειών ως μια ανάπτυξη· όμως η αμιγής θρησκεία βρίσκεται στις απαρχές. Αυτό που αποκαλούμε "μεγάλες θρησκείες" στην πραγματικότητα αντιστοιχεί σε μια σειρά από στάδια αμφισβήτησης του θρησκευτικού κατά την απαρκτική του καθαρότητα. Aπό αυτή την άποψη θα πρέπει να αποτιμήσουμε την επαναστατική διαφοροποίηση, την ειδοποιό διαφορά του χριστιανισμού και τον ριζικό ρόλο του στη δυτική ανάπτυξη. Ο Marcel Gauchet χαρακτηρίζει το γίγνεσθαι των σύγχρονων κοινωνιών, από την άνθηση των τεχνικών μέχρι την εδραίωση των δημοκρατικών διαδικασιών, ως κίνηση προς μία κοινωνία εκτός θρησκείας. Ο σημερινός κόσμος δεν εξηγείται παρά διά της εξόδου και της αναστροφής της παλαιάς θρησκευτικής οικονομίας. Η ιδιαιτερότητά του δεν είναι άλλη από την "απομάγευση του κόσμου".
Ο Γάλλος φιλόσοφος Marcel Gauchet, γεννήθηκε στο Poilley (Μάγχη) το 1946. Από το 1989 έως και σήμερα είναι διευθυντής σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) και διευθυντής σύνταξης του σημαντικού περιοδικού ιδεών "Le Debat". Μετά την Παιδαγωγική Ακαδημία εργάστηκε για ένα διάστημα ως καθηγητής σε γυμνάσιο και στη συνέχεια σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Caen, με καθηγητή τον Claude Lefort. O Claude Lefort υπήρξε καθοριστικός για το ενδιαφέρον του Gauchet για την πολιτική φιλοσοφία. Για ένα διάστημα δραστηριοποιείται πολιτικά με τον Jean Pierre Le Goff στους αναρχικούς καταστασιακούς. Συμμετέχει με ενθουσιασμό στον Μάη του '68. Ενώ υποστηρίζει την προλεταριακή Αριστερά, απογοητεύεται από τη μετά τον Μάη επιστροφή ενός αποστεωμένου μαρξισμού-λενινισμού, και εγκαταλείπει οριστικά τη μαρξιστική σφαίρα. Το 1970 μαζί με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Claude Lefort και τον Pierre Clastres θέτουν σε νέες βάσεις το περιοδικό "Textures", το οποίο εκδίδεται μέχρι το 1975. Το 1977 με τους Καστοριάδη, Lefort, Clastres, Abensour και Lucciani συμμετέχει στην έκδοση του νέου περιοδικού "Libre", με τον υπότιτλο "πολιτική-ανθρωπολογία-φιλοσοφία", μέχρι το 1980. Το 1980 αναλαμβάνει την αρχισυνταξία του "Le Debat", μετά από πρόταση του διευθυντή του Pierre Nora, και την ίδια χρονιά εκδίδει, μαζί με τη σύζυγο του Gladys Swain,το βιβλίο με τίτλο "La pratique de l'esprit humain" (Η πρακτική του ανθρώπινου πνεύματος). Η "Απομάγευση του κόσμου" εκδίδεται το 1985.
