Μιλώντας για την παρακμή και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως και "τον κοινωνικό θρίαμβο της αρχαίας εκκλησίας" βλέπουμε τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτή την "αξιομνημόνευτη επανάσταση" (σύμφωνα με την αξιομνημόνευτη φράση του Γίββωνα) από την πλευρά των νικητών. [...] Στον νικητή ανήκουν τα λάφυρα -και η ιστορία. Και όταν ένας μεταγενέστερος ιστορικός, ακόμα και ένας από τους πιο φημισμένους, αναλαμβάνει να αναδιατυπώσει το αφήγημα περί "του κοινωνικού θριάμβου της αρχαίας εκκλησίας", κοιτάζοντάς το από την οπτική των ηττημένων και όχι του νικητή και συνεπώς περιγράφοντάς το αντιθέτως ως "το θρίαμβο της βαρβαρότητας και της θρησκείας", τότε αυτή η ιστορική αναδόμηση εξαρτάται κατά πολύ από αυτά που έχουν διασωθεί, ή, ακριβέστερα, από αυτά που έχουν επιτρέψει οι νικητές να διασωθούν και από αυτά που έχουν επεξεργαστεί και συγκεντρώσει οι διάδοχοί τους.
Ο Γιάροσλαβ Πέλικαν ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του 20ού αι., γεννήθηκε στο Εϊκρον του Οχάϊο, από πατέρα Σλοβάκο και μητέρα Σέρβα. Ο πατέρας του ήταν πάστορας της Λουθηρανικής Εκκλησίας, ενώ ο παππούς του, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν επίσκοπος της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Αμερικής.
Το 1946 έλαβε το πτυχίο του από τη θεολογική Σχολή της Κονκόρντια στο Σεντ Λιούις. Είκοσι χρόνια αργότερα και μετά από δεκαετή θητεία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, άρχισε να διδάσκει Εκκλησιαστική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ.
Tο 1984 έλαβε το βραβείο John W. Kluge Prize for Lifetime Achievement in the Human Sciences (αντίστοιχο των βραβείων Νόμπελ στους τομείς των ανθρωπιστικών επιστημών) από κοινού με τον Γάλλο φιλόσοφο Πωλ Ρικαίρ.
Πέθανε το 2006 στο Χάμντεν του Κονέκτικατ, ύστερα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο του ήπατος.
