O αναγνώστης συναντά έννοιες όπως "dominatrix" και "σαδομαζοχισμός" - και δεν είναι αυτές που σοκάρουν, αλλά η διαπίστωση ότι μιλάμε για βιβλίο του... 19ου αιώνα! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ζάχερ-Μάζοχ "δάνεισε" το όνομά του στη λέξη μαζοχισμός ούτε ότι οι Velvet Underground είχαν τραγούδι στο ιστορικό τους ντεμπούτο το 1967 με τίτλο "Venus in furs", ούτε φυσικά ότι ο Ρόμαν Πολάνσκι γύρισε ταινία βασισμένη στους διαλόγους του βιβλίου το 2013...
"Η Αφροδίτη με τη γούνα" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα σημαντικό βιβλίο, για όσα δεν δίστασε να θίξει σε μια εποχή που οι σαρκικές επιθυμίες παρέμεναν ανομολόγητες. Αλλά στον αιώνα μας παραμένει εξίσου σημαντικό, γιατί υπενθυμίζει ότι η σεξουαλικότητα πάνω από όλα είναι μια πνευματική κατάσταση: και αυτά που λαχταράει το πνεύμα δεν εξηγούνται πάντοτε λογικά, απλά βιώνονται...
"Η Αφροδίτη με τη γούνα" είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες πραγματείες περί έρωτος. Αφορίζει με διαφάνεια και νηφαλιότητα τις κύριες σημασίες στη λειτουργία του έρωτα και προβάλλει τον απαράβατο κανόνα του, της ετερότητας. Αντίθετα με αυτό που θα βιαζόταν να συμπεράνει ο αναγνώστης, ότι δηλαδή αποτελεί ένα βιωματικό, λογοτεχνικό δοκίμιο που αφορά μία συγκεκριμένη και γνωστή, νοσηρή ερωτικά συμπεριφορά, πίσω από την ιστορία του Σέβεριν και της Βάντα, διαμέσου της "ειδικής" ερωτικής τους σχέσης και των μεταμορφώσεών της, αγγίζεις τον ζωντανό οργανισμό του έρωτα, πιστοποιείς τη φυσιολογία του.
O Λεοπόλντ φον Ζάχερ-Μαζόχ γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1836 στο Λέμπεργκ, την πρωτεύουσα της Γαλικίας. Σήμερα, η πόλη αυτή ονομάζεται Λβοβ και ανήκει στην Ουκρανία, τότε όμως αποτελούσε τμήμα της απέραντης αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Το 1848, η οικογένειά του μετακόμισε στην Πράγα όπου ο δωδεκάχρονος Λεοπόλντ άρχισε να μαθαίνει γερμανικά φοιτώντας σε γερμανικό γυμνάσιο. Στη συνέχεια, σπούδασε νομικά, ιστορία και μαθηματικά στα Πανεπιστήμια της Πράγας και του Γκρατς και μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στο Λέμπεργκ όπου διορίστηκε καθηγητής ιστορίας. Τα πρώτα του βιβλία ήταν καθαρά ιστορικά. Κατόπιν άρχισε να γράφει αφηγήματα όπου περιγράφει με εκπληκτική ζωντάνια τους γραφικούς ανθρώπινους τύπους και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της γενέθλιας Γαλικίας. Πολύ σύντομα εγκατέλειψε τη θέση του καθηγητή για να ζήσει από την πένα του. Ο Μαζόχ θεωρήθηκε ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεαλισμού και αναγνωρίστηκε ως μεγάλος συγγραφέας τόσο από το αναγνωστικό κοινό όσο κι από τους ομότεχνούς του. Ανάμεσα στους θαυμαστές του συγκαταλέγονταν ο Εμίλ Ζολά, ο Ερρίκος Ίψεν και ο Βίκτωρ Ουγκό ο οποίος μάλιστα τον αποκαλούσε "Τουργκένιεφ της Μικρορωσίας". Όμως, σήμερα, το όνομα του μας φέρνει αυτόματα στον νου τη λέξη "μαζοχισμός", όρο τον οποίον καθιέρωσε ο αυστριακός ψυχίατρος Κραφτ-Έμπινγκ για να κατονομάσει μια σεξουαλική διαστροφή που τη συναντάμε σε αρκετά έργα του Μαζόχ· πράγμα κάπως άδικο γι' αυτόν τον τόσο καλό συγγραφέα μόλο που, καθώς λέγεται, του άρεσε πολύ να παίζει τον μαζοχιστικό ρόλο του σκλάβου στις ερωτικές του σχέσεις. Αυτός ήταν ο λόγος που τον εγκατέλειψε η πρώτη του γυναίκα, Λάουρα Ρύμελιν. Αργότερα παντρεύτηκε τη γραμματέα του Χίλντα Μάιστερ με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Αντίθετα με τον αντίποδά του, τον μαρκήσιο ντε Σαντ, ο Μαζόχ τα πήγαινε μια χαρά με τον κοινωνικό του περίγυρο. Διοργάνωνε θεατρικές παραστάσεις στο σπίτι του, όπου συμμετείχε και ως ερασιτέχνης ηθοποιός, κι έπαιρνε ενεργό μέρος στη ζωή της πόλης. Ποτέ του δεν εκδήλωσε φανερά τις κρυφές σεξουαλικές του αδυναμίες, τον "μαζοχισμό" του ή την -κατά ορισμένους μελετητές- υποσυνείδητη ομοφυλοφιλία του. Ίσως γιατί το βασικό του πρόβλημα ήταν το να είναι αρεστός: λέγεται πως οι τελευταίες του λέξεις καθώς πέθαινε (1895) ήταν "να με αγαπάτε".
Μη Διαθέσιμο
