Ένα μικρό βιβλίο για ένα θέμα ελάχιστα συζητημένο.
Μια ψυχαναλύτρια, σύντροφος ζωγράφου, παρατηρεί τη κοινή ζωή τους - τη ζωή ενός ζευγαριού, που διαρκεί πενήντα και πλέον χρόνια. Το βλέμμα της διχάζεται, καθώς η ίδια μοιράζεται τον καθημερινό και έμμονο μόχθο της δημιουργίας ενώ συγχρόνως αναρωτιέται για τα περίπλοκα κίνητρα της συνειδητής και αβίαστης δικής της απόσυρσης μπροστά στον άντρα-καλλιτέχνη.
Γραμμένη με χιούμορ, ευαισθησία και σοβαρότητα, η μαρτυρία της Μαρίας Πιερράκου παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και πρωτοτυπία.
Η Μαρία Πιερράκου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1929 από Έλληνες γονείς που μετανάστευσαν στη Γαλλία. Αρχικά σπούδασε Νομικά και πρακτικογραφία-στενογραφία στο Παρίσι. Από το 1951 εργάστηκε ως πρακτικογράφος στη Allied High Commission στην Γερμανία.
Το 1953 παντρεύτηκε στο Λονδίνο τον ζωγράφο Άλκη Πιερράκο με τον οποίο απέκτησε δυο κόρες. Το 1959, κι ενώ παράλληλα εξακολουθούσε να εργάζεται ως πρακτικογράφος, ξεκίνησε σπουδές Ψυχολογίας στη Σορβόνη. Την περίοδο 1966-1978 υπήρξε στενογράφος στο σεμινάριο του Jacques Lacan. Από το 1968 ξεκίνησε να ασκεί το επάγγελμα της κλινικής ψυχολόγου στο τμήμα Νευροπαιδιατρικής του νοσοκομείου Saint Vincent de Paul στο Παρίσι, ενώ από το 1972 μέχρι σήμερα εργάζεται ως ψυχαναλύτρια. Ήταν μέλος του Ψυχοσωματικού Ινστιτούτου Παρισίων και σήμερα είναι πρόεδρος της A.P.A.R.T.E (Association de Psychanalse, et d'Anthropologie, Recherche, Transmission, Echange) που στοχεύει στην κλινική κατάρτιση και τη θεωρητική επιμόρφωση νέων ψυχαναλυτών.
