Η δηµοκρατία ορίζεται στο βιβλίο αυτό ως το ταυτολογικό ισοδύναµο της καθολικής ελευθερίας. Κατά τούτο η δηµοκρατία απάδει προς την ιδιοκτησιακή συγκρότηση του κοινωνικο-οικονοµικού και πολιτικού συστήµατος, επειδή δηµιουργεί σχέσεις εξουσίας που αποµειώνουν στο οικείο πεδίο την ελευθερία. Η δηµοκρατία αντίκειται στο αντι-προσωπευτικό και, µάλιστα, στο προ-αντιπροσωπευτικό σύστηµα που βιώνει ο κόσµος στις µέρες µας. Η προσέγγιση της δηµοκρατίας ως ελευθερίας συνεπάγεται τη σαφή διαφοροποίηση του πολιτικού συστήµατος από το κράτος. Όταν το κράτος ενσαρκώνει το πολιτικό σύστηµα, η πολιτεία είναι ως εκ της φύσεώς της µη δηµοκρατική. Η δηµοκρατική αρχή επαγγέλλεται την ενσάρκωση της πολιτείας από το κοινωνικό σώµα των πολιτών. Γι' αυτό και η δηµοκρατία προϋποθέτει την κατάργηση του καταµερισµού των κοινωνικο-οικονοµικών και πολιτικών έργων που επάγεται "συµβάσεις" εξουσίας και, συνακόλουθα, της διαφοροποίησης του πολιτικού από το κοινωνικό. Αναδεικνύει επίσης την ταυτοτική πολυσηµία των οµάδων οι οποίες καλούνται να συγκροτηθούν µε πρόσηµο την αυτονοµία. Η προσέγγιση της δηµοκρατίας ως ελευθερίας αποκαλύπτει ότι προτάγµατα της νεοτερικότητας, όπως εκείνα της "κοινωνίας πολιτών", της "διακυβέρνησης", της "συµµετοχικής δηµοκρατίας" κ.ά., είναι προφανώς µη δηµοκρατικά, καθώς δεν αναιρούν και µάλλον ενισχύουν τη θεµέλια βάση του κρατούντος προ-αντιπροσωπευτικού συστήµατος. Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις εφαρµογές της δηµοκρατικής αρχής στο πλαίσιο του ελληνικού κοσµοσυστήµατος αλλά και την προοπτική της ενόψει της µετάβασης στην τεχνοδικτυακή εποχή. Υπό την έννοια αυτή, φαινόµενα όπως η "παγκοσµιοποίηση" αποτιµώνται σε συνάφεια µε το καθολικό ανθρωποκεντρικό γινόµενο και όχι µε γνώµονα την ιδεολογική επιλογή του κόσµου της νεοτερικότητας που ηγεµονεύει.
Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Νυδρί Λευκάδας. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτική επιστήμη στο Παρίσι, όπου έγινε διδάκτορας (Doctorat d' Etat). Χρημάτισε πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, επί πολλά χρόνια επισκέπτης καθηγητής του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών (IEP) του Παρισιού, τιτουλάριος της έδρας Francqui του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Ερευνών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, εμπειρογνώμονας σε πανεπιστημιακά θέματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πολιτικής Επιστήμης (EPSNET) καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά ξένα πανεπιστήμια, ενώ έργα του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές χώρες. Είναι μέλος του επιστημονικού συμβουλίου και καθηγητής στο Μάστερ Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σιένας και αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας του Πολιτισμού της Πορτογαλίας.
