Η οποιαδήποτε προσπάθεια προσέγγισης του φαινομένου της ελληνικής κινηματογραφίας συνολικά, περνά μέσα από μια σειρά στοιχείων που προέρχονται μεν από διαφορετικές κατευθύνσεις, αλληλοεπηρεάζονται όμως και αλληλεξαρτώνται. Η γνώση αυτών των στοιχείων, είτε αυτά είναι οικονομικά, είτε κοινωνικά, είτε πολιτικά, είναι απαραίτητη για την παραπέρα διερεύνηση οποιουδήποτε συγκεκριμένου θέματος. Η αναζήτηση των επιρροών που η διασπορά επέφερε στην ελληνική παραγωγή είναι αδύνατη χωρίς την προηγούμενη διασύνδεσή της με τη γενικότερη κατάσταση της κινηματογραφίας. Οι δε τάσεις που επικρατούσαν τόσο στην κοινωνική πραγματικότητα όσο και στις ελληνικές ταινίες, δεν μπορούσαν να αγνοηθούν στο εξεταζόμενο ζήτημα.
Ο ελληνικός κινηματογράφος, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, κατέθεσε τη δικιά του οπτική και νοηματική εκδοχή για ένα τόσο σημαντικό φαινόμενο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας. Η εκδοχή αυτή δεν επικαλείται τη μοναδικότητα της προσέγγισης ούτε την αποκλειστικότητα των δικών του αναλύσεων, απλώς εκφράζει με τη δική της γλώσσα τις αναζητήσεις του αντίστοιχου πολιτιστικού χώρου. Οι αναζητήσεις αυτές δε διαμόρφωσαν συγκεκριμένη τάση ή κινηματογραφικό ρεύμα με ευδιάκριτα χαρακτηριστικά, αλλά, διαφυλάσσοντας την πολυφωνία και πολυμορφία τους, αποτελούν προσωπικές εκφράσεις της κοινής ανάγκης να διερευνηθεί το φαινόμενο της διασποράς.
Η Χρυσάνθη Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Ακράτα Αχαΐας. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών. Έχει εκδώσει τα βιβλία:
-"Ελληνική κινηματογραφία 1965-1975: θεσμικό πλαίσιο, οικονομική κατάσταση", Αθήνα: Θεμέλιο, 1989.
-"Η διασπορά στον ελληνικό κινηματογράφο - επιδράσεις και επιρροές στη θεματολογική εξέλιξη των ταινιών της περιόδου 1945-1986", Αθήνα: Θεμέλιο, 1995
-"Ντύνοντας το μύθο στο βιβλίο του Γ. Ζιάκα: Ο Μεγαλέξανδρος σε κοντινό πλάνο", Αθήνα: Θεμέλιο, 1995
- κ.ά.
Έχει επίσης δημοσιεύσει άρθρα, μελέτες και εισηγήσεις για ζητήματα θεωρίας του κινηματογράφου.
