Η διδακτική του Καβάφη

Η γλώσσα στην ποίηση του Καβάφη είναι μια γλώσσα εσωτερικής διανοητικής επεξεργασίας, παραπεμπτική στο επίπεδο της καθημερινής ομιλίας που δημιουργεί αμεσότητα στο δέκτη. Ο ποιητής με τη μνήμη και την ανάμνηση ανασυνθέτει συχνά σκέψεις, γεγονότα και καταστάσεις του παρελθόντος σε πολλά χρονικά επίπεδα με έναν δικό του τρόπο, δυνατό και πρωτότυπο. Ας μην ξεχνάμε ότι και η ποιητική γλώσσα είναι στην ουσία συλλογική γλώσσα. Ένας ποιητής δεν έχει άλλο τρόπο να ενεργήσει παρά με τη γλώσσα που μιλούν οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω του. Πάνω σε αυτή, θα ριζώσει και θα βλαστήσει η δική του λαλιά που τον εκφράζει. Δεν μπορεί να φύγει έξω από την πραγματικότητά του.