Φανταστείτε ότι, από την άνοιξη του '95 ως τις αρχές του 2001, δεν έπαψα να σημειώνω στα Pulp ημερολόγιά μου κρίσεις και παρατηρήσεις για τα βιβλία που διάβαζα. Σαν άλλος θαλασσοπόρος, είχα ανοιχτεί στο πέλαγος της σύγχρονης, αμερικάνικης, μαζικής λογοτεχνίας. Και αυτά ήταν τα ταξιδιωτικά μου ημερολόγια.
Συναντήσεις με έργα του Στίβεν Κινγκ, του Μάικλ Κράιτον, του Τζον Γκρίσαμ και πολλών άλλων, από τον Τόμας Χάρις και τον Μάριο Πούζο ως τον Ουίλιαμ Γκίμπσον και τον Τζόρτζ Πελεκάνος. Καθώς και με έργα εξαδέλφων τους από την Αγγλία, όπως ο Τιμ Γουίλοκς, ο Κλάιβ Μπάρκερ και ο Τζον Λε Καρέ. Παράλληλα, έριχνα ματιές σε κινηματογραφικούς ήρωες όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ταρζάν, ή στα τηλεοπτικά X-Files. Και φυσικά, έστρεφα το βλέμμα μου πίσω, μέχρι τον Αρετίνο, κάποτε στον Κάφκα ή στον Μπόρχες, αλλά και σε δικούς μας παγκόσμιας εμβέλειας λογοτέχνες όπως ο Καζαντζάκης. Παρακολουθούσα επίσης τους σημερινούς, ακαδημαϊκής φήμης ή και απλώς καταξιωμένους συγγραφείς, από τον Μίλαν Κούντερα και τον Πασκάλ Μπρικνέρ ως τον Πολ Όστερ και τον Τομ Γουλφ. Ή κατέφευγα σε μυθιστοριογράφους όπως ο Άλεξ Γκάρλαντ και ο Σιμό, και σκηνοθέτες όπως ο Ταραντίνο και ο Κασοβίτς, με τους οποίους αισθάνομαι τόσο συγγενικά. Συνήθως, όμως, παρέμενα στα χωρικά ύδατα της ποπ κουλτούρας του ύστερου 20ού αιώνα.
Τι ακριβώς έψαχνα να ανακαλύψω; Την δική μου Αμερική. Την τόσο διαφορετική από εκείνη του Κολόμβου και του χάρτη. Την ήπειρο όπου το λόγιο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα συναντά το λαϊκό αμερικάνικο. Την ήπειρο όπου συντελείται μία σύνθεση της υψηλής με την μαζική λογοτεχνία.
Ο Bαγγέλης Pαπτόπουλος γεννήθηκε το 1959 στην Aθήνα, όπου σπούδασε παιδαγωγικά και δημοσιογραφία. Έζησε για ένα χρόνο στη Σουηδία (1980-81) και ως υπότροφος του International Writing Program για μισό περίπου χρόνο στις HΠA (1984). Πρωτοεμφανίστηκε με τη σταδιακά δημοσιευμένη τριλογία "Kομματάκια" (1979), "Διόδια" (1982), "Tα τζιτζίκια" (1985), που κυκλοφόρησε σ' έναν τόμο το 2003, με το γενικό τίτλο "H γενιά μου". Kαι ακολούθησαν: "H αυτοκρατορική μνήμη του αίματος" (1992), "O εργένης" (1993), "Έμμονες ιδέες" (1995), "Λούλα" (1997), "Tο παιχνίδι" (1998), "Bαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ" (1999), "H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας" (2000), "Mαύρος γάμος" (2001), "Aκούει ο Σημίτης Μητροπάνο;" (2001), "H δική μου Αμερική" (2002), "H επινόηση της πραγματικότητας" (2003), "Xάσαμε τον Μπαμπά" (2005), "Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας" (2005), "Φίλοι" (2006), "Aρχαία συνταγή: Hρόδοτος, Ηράκλειτος, Λουκιανός" (2006), "H Mεγάλη Άμμος" (2007), "Aπέραντα άδειο σπίτι" (2009), "Ιστορίες της Λίμνης: Το παιχνίδι, Βαθύς και λυπημένος όπως κι εσύ, Απέραντα άδειο σπίτι" (2011), "Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας" (υπό έκδοση). Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του.
"Tα τζιτζίκια" μεταφράστηκαν στα αγγλικά, "H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας" στα ιταλικά, αποσπάσματα από άλλα του βιβλία και μεμονωμένα διηγήματά του στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, τσέχικα, σερβικά. "O εργένης" μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, τα "Διόδια" και διηγήματα από τα "Kομματάκια" και τις "Έμμονες ιδέες" στην τηλεόραση -ορισμένα απ' αυτά σε δικά του σενάρια. Διασκεύασε, επίσης, για το θέατρο μία από τις "Ιστορίες της Λίμνης", ενώ δραματοποιημένες σκηνές από την "Επινόηση της πραγματικότητας" παρουσιάστηκαν σε βιβλιοπωλεία. Έχει ακόμη γράψει το σενάριο της ταινίας "H φανέλα με το εννιά" και της τηλεταινίας "O μικρός ηλεκτρολόγος", και έχει διασκευάσει για το θέατρο το "Παραμύθι χωρίς όνομα".
Kατά καιρούς έχει κάνει διάφορες δουλειές, λίγο πολύ σχετικές με τη λογοτεχνία και το γράψιμο: σύμβουλος ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας σε εκδοτικούς οίκους ("Kέδρος", "Λιβάνης"), τακτικός συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών ("Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία - Επτά", "Η Καθημερινή της Κυριακής", "Tα Nέα", "Athens Voice", "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία - Έψιλον", "Kλικ"), σύμβουλος σεναρίων στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και σε τηλεοπτικά κανάλια (ET1, ET2), παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών (στο "Πρώτο", "Δεύτερο", "Tρίτο Πρόγραμμα" της EPA, στον "Eν Λευκώ" και στο "Kανάλι 1"). Δίδαξε επίσης σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής (EKEBI), ενώ από το 2005 ως το 2007 υπήρξε μέλος του Δ. Σ. της Eταιρείας Συγγραφέων.
Περισσότερες πληροφορίες και χρήσιμοι σύνδεσμοι (links) περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα του συγγραφέα: http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/
(φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας, 2001)
