Ο αφηγητής της ιστορίας αυτής είναι ένα δωδεκάχρονο αγόρι σαν όλα τα άλλα, με τους φόβους, τις ανασφάλειες και τα όνειρά του. Ώσπου μια μέρα, στην επιστροφή από το σχολείο, ρίχνει από μια γέφυρα μια μπίλια, προκαλώντας ένα ατύχημα που θα στοιχίσει τη ζωή σε μια οικογένεια. Μόνο η συνομήλική του Ιρένε σώζεται, αλλά μένει ανάπηρη. Εκείνη η μέρα σημαδεύει τη ζωή του. Το μοιραίο λάθος του γίνεται το μεγαλύτερο μυστικό του – και η Ιρένε η μεγαλύτερη εμμονή του. Η αγάπη του γι’ αυτή θα ξεκινήσει από την ενοχή αλλά θα γίνει η σωτηρία του καθώς η δική του οικογένεια διαλύεται με το διαζύγιο των γονιών του… Με το ξεχωριστό στιλ και το τόσο προσωπικό χιούμορ του, ο Μιγιάς γράφει μια ιστορία για την εφηβεία και τη δύσκολη πορεία προς την ενηλικίωση. Ακροβατώντας ανάμεσα στην πρόκληση και την ευαισθησία, ο ήρωάς του αφηγείται όλα όσα ο ίδιος ο Μιγιάς –κι ο καθένας από εμάς– δε βρίσκει το κουράγιο να εξομολογηθεί. Μια ιστορία για όσους είναι νέοι κι όσους υπήρξαν κάποτε και δεν το ξέχασαν ποτέ.
Ο Χουάν Χοσέ Μιγιάς γεννήθηκε στη Βαλένθια το 1946, αλλά από τα έξι του χρόνια ζει στη Μαδρίτη. Σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία. Το 1975 εκδίδεται το πρώτο του μυθιστόρημα, "Cerbero son las sombras", το οποίο κερδίζει το Βραβείο Σέσαμο καλύτερου μυθιστορήματος. Ακολουθούν τα: "Vision del ahgado" (1977), "El zardin vacio" (1981), "Papel mojado" (1983), "Letra mierta" (1983), "El desorden de tu nombre" (υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 1988), "La soledad era esto" (Βραβείο Ναδάλ 1990), "Volver a casa" (1990 - "Επιστρέφοντας στο σπίτι", Καστανιώτης 1997), "Primavera de luto" (1992), "Ella imagina" (1994) και "Tonto, Muerto, bastardo e invisible" (1995 - "Βλάκας, νεκρός, μπάσταρδος κι αόρατος"). Εκτός από τη λογοτεχνία, ασχολείται με τη συγγραφή άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά και διδάσκει στο πανεπιστήμιο.
