Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, που είναι δοσμένα με ιδιαίτερη ευαισθησία και ηθογραφική οξύνοια από την πένα του λογοτέχνη και ποιητή Τάσου Πορφύρη. Ο χωρόχρονος των διηγημάτων -σπαράγματα από την Κατοχή, τον Εμφύλιο και τις μέρες μας- δεν παραμένει "κεκλεισμένων των θυρών", υπό την έννοια ότι ο αναγνώστης τού σήμερα ταυτίζεται με τους ήρωες του Τάσου Πορφύρη και συμπαρασύρεται από τις ιστορίες τους, καθώς αναβιώνει μπροστά του μια ολόκληρη εποχή, μακρινή και οικεία συνάμα στη συλλογική μνήμη. Ο συγγραφέας, με μια γραφή πότε απομυθοποιητική και σκληρή, πότε λιγότερο επώδυνη, μας μεταφέρει βιωματικά σ' έναν κόσμο όπου οι ήρωες θυμούνται και πονούν, συνεισφέροντας με τον τρόπο τους στη διατήρηση της μνήμης, της ανεξάντλητης αυτής παρακαταθήκης.
