Αφού ξεπέρασα το όριο των τριάντα βιβλίων, αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκαθαρίσω το θέμα του ηδονισμού. Αν έπρεπε να το περιορίσω σε μία ερώτηση, αυτή θα ήταν προφανώς η ερώτηση του Σπινόζα: Τι μπορεί να κάνει το σώμα; Στην οποία θα πρέπει να προσθέσω την εξής: Πώς έγινε το αγαπημένο φιλοσοφικό αντικείμενο; Και στη συνέχεια απανωτά ερωτήματα: Πώς να σκεφτεί κανείς ως καλλιτέχνης; Με ποιον τρόπο μπορεί να τοποθετηθεί η ηθική στο αισθητικό επίπεδο; Πόσος χώρος μένει για τον Διόνυσο σ' έναν πολιτισμό απόλυτα υποταγμένο στον Απόλλωνα; Ποια είναι η φύση της σχέσης μεταξύ ηδονισμού και αναρχισμού; Με ποιους τρόπους μπορεί να εφαρμοστεί μια φιλοσοφία; Σε τι μπορεί να ελπίζει το σώμα των μεταμοντέρνων βιοτεχνολογιών; Ποια είναι η σχέση μεταξύ βιογραφίας και συγγραφής ως προς τη φιλοσοφία; Βάσει ποιων αρχών έχουν κατασκευαστεί οι φιλοσοφικές μυθολογίες; Πώς θα αποχριστιανοποιηθείη δυτική επιστήμη; Είναι δυνατό να υπάρξουν νέες κοινότητες;
Οι απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα απαιτούν μια σειρά αναπτύξεις που συνιστούν μια ριζοσπαστική υπαρξιακή σκέψη. Εξ ου και η καλλιτεχνική υποκειμενικότητα, η ενδοκοσμική ηθική, η ελευθεριακή πολιτική, ο νιτσεϊσμός της Αριστεράς, ο αισθησιοκρατικός υλισμός, ο χαροποιός ωφελιμισμός, ο ηλιακός ερωτισμός, η προμηθεϊκή βιοηθική, το φαουστικό σώμα, το υπαρξιακό άπαξ, η φιλοσοφική ζωή, η εναλλακτική ιστοριογραφία, η μεταχριστιανική αθεολογία, τα ηδονιστικά συμβόλαια, που προσφέρουν ισάριθμες ευκαιρίες για να αναζωογονήσουμε τους μελαγχολικούς καιρούς μας με την πρόταση μιας σκέψης για ζωή.
O Μισέλ Ονφρέ γεννήθηκε το 1959 και είναι διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έχει γράψει τριάντα περίπου βιβλία όπου διατυπώνει τη δική του φιλοσοφία περί αθεΐας, υλισμού, ηδονισμού, ηθικής και αισθητικής, τα οποία έχουν βρει τεράστια απήχηση στο γαλλικό αναγνωστικό κοινό και έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δεκατρείς γλώσσες.
