«Η ίδια η θεματολογία του αριστοφανικού έργου –ο πόλεμος, η δημαγωγία, η πολεμοκαπηλία, ο φανφαρονισμός– και οι χαρακτήρες που παρουσιάζει το καθιστούν διαχρονικά επίκαιρο… Ο στόχος μιας κωμωδίας δεν είναι να δίνει μόνο ερεθίσματα για σκέψη, αλλά και γέλιο. Και χάρη στο λιμπρέτο του Παπαμάρκου και το στενό του δέσιμο με τη μουσική του Κυπουργού (και αντίστροφα), το γέλιο έρχεται αβίαστα στον σημερινό Έλληνα αναγνώστη, ακροατή και θεατή χωρίς να χρειάζεται επεξηγήσεις». Από την εισαγωγή του Άγγελου Χανιώτη Η Ειρήνη είναι από εκείνα τα έργα του Αριστοφάνη που διακρίνονται για την πολύπλοκη αρχιτεκτονική τους τόσο στη σύλληψη όσο και στην εκτέλεσή τους. Διαπλέκονται και συγκρούονται καλλιτεχνικά είδη όπως η λυρική και η επική ποίηση, οι διάφορες κατηγορίες του δράματος, πολιτικές και φιλοσοφικές τάσεις, γλωσσικά ιδιώματα που ορίζονται από την κοινωνική θέση, την ιδιοσυγκρασία και την παιδεία του ατόμου, το κοσμικό με το θρησκευτικό, το ανθρώπινο με το θεϊκό, αλλά κυρίως συγκρούεται η επαναστατική έκφραση της επιθυμίας για ζωή με τη συμμόρφωση σε ένα κακό το οποίο διεκδικεί να υποκαταστήσει την κανονικότητα. Τις πολλαπλές αυτές διαστάσεις του έργου και τα σημεία τομής τους με το σήμερα επιχείρησαν να αναδείξουν ο Νίκος Κυπουργός και ο Δημοσθένης Παπαμάρκος μέσα από το ερμηνευτικό σχήμα της μουσικής κωμωδίας που, χάρη στην οργανική συμπόρευση μουσικής και λόγου, καταφέρνει να συνδιαλεχθεί πληρέστερα με τη δραματουργία της αριστοφανικής ποιητικής. Η Ειρήνη του Αριστοφάνη σε σύνθεση Νίκου Κυπουργού, λιμπρέτο Δημοσθένη Παπαμάρκου και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη ήταν η πρώτη μουσική παράσταση αρχαίου δράματος στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2017). Στην έκδοση αυτή, το κείμενο του λιμπρέτου συνοδεύει CD με τα μουσικά μέρη της παράστασης, αδόμενα και οργανικά. Το προλογικό σημείωμα των δημιουργών συμπληρώνει η εισαγωγή του Άγγελου Χανιώτη, καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας και Κλασικών Σπουδών στο Institute for Advanced Study του Πρίνστον.
Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος γεννήθηκε στη Μαλεσσίνα Λοκρίδας το 1983. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα "Η αδελφότητα του πυριτίου", εκδ. Αρμός 1998 & "Ο τέταρτος ιππότης", εκδ. Κέδρος 2001 και τη συλλογή διηγημάτων "ΜεταΠοίηση", εκδ. Κέδρος 2012. Για το πρώτο του μυθιστόρημα του απονεμήθηκε το βραβείο Νεανικός Ικαρομένιππος. Είναι υποψήφιος διδάκτορας Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου και διαμένει.
